Spis treści:

  1. Zawilec japoński - sylwetka
  2. Zawilec japoński - sąsiedztwo roślin
  3. Zawilec japoński - rozmnażanie z sadzonek korzeniowych
  4. Zawilec japoński - popularne odmiany ogrodowe

Zawilec japoński - sylwetka

Zawilce japońskie nie przypominają roślin zwiastujących koniec sezonu. Ich pogodne wybarwienie i filigranowa sylwetka kojarzą się raczej z wiosną lub pełnią lata. Możemy mówić o nie lada szczęściu, jeśli kilka kolorowych mieszańców wprowadzi się do naszego ogrodu. Pozostaną one z nami aż do pierwszych mrozów. Pełny rozwój roślin następuje w drugim roku po posadzeniu, gdy korzenie osiągną właściwą głębokość 50-70 cm. 

Nazwa botaniczna: w handlu najczęściej można spotkać zawilce japońskie mieszańcowe Anemone japonica var. hybrida, w powstaniu których udział brały różne gatunki i podgatunki botaniczne. 

Okres kwitnienia: zależnie od odmiany kwitnienie zaczyna się już w lipcu (odmiana ‘Ouvertüre‘) i może trwać do końca października (‘Prinz Heinrich‘).   

Stanowisko: zawilce japońskie lubią żyzne, lekko gliniaste, umiarkowanie wilgotne podłoże.

Większość dostępnych dzisiaj odmian to mieszańce i nawet fachowcy mają problem z przypisaniem im konkretnej botanicznej nazwy. Wiadomo natomiast, że pochodzą one od kilku gatunków azjatyckich. Wymagania wszystkich zawilców jesiennych są podobne. Preferują półcień, choć przy częstym podlewaniu mogą być uprawiane także w słońcu. Najlepiej czują się w miejscach osłoniętych od wiatru. Nie należy ich sadzić zbyt blisko wysokich roślin, bo mogą nie wytrzymać konkurencji o przestrzeń życiową czy wodę.

Zawilec japoński - sąsiedztwo roślin

Zawilce japońskie doskonale prezentują się w towarzystwie hortensji ogrodowej. Jako soliści wypadają udanie na tle zwartych i jednolitych kolorystycznie nasadzeń, np. żywopłotu czy traw ozdobnych.

Na rabatach mieszanych dobrze czują się w towarzystwie funkii i żurawek. Na słonecznych stanowiskach sprawdzonymi kompanami są dla nich krwiściąg i werbena patagońska. Zawilce dobrze jest sadzić wiosną, ponieważ te wytrzymałe rośliny potrzebują nieco czasu, by się ukorzenić. Pierwszą zimę powinny spędzić pod grubą ściółką z liści. 

 

 

Rozmnażanie z sadzonek korzeniowych

Zawilce japońskie można łatwo rozmnożyć przez sadzonki korzeniowe. Po kwitnieniu wykopujemy roślinę z całą bryłą korzeniową i dzielimy korzenie na 5-7-centymetrowe fragmenty. Ponieważ będą one sadzone pionowo, pamiętajmy o biegunowości i np. dół przytnijmy ukośnie, a górę prosto. Pęd wciskamy w podłoże tak, by jego górny koniec licował z powierzchnią ziemi. Doniczki z sadzonkami ustawiamy w jasnym miejscu. Regularnie podlewamy.

Popularne odmiany ogrodowe

1. ‘Pamina‘ ma kwiaty różowe, półpełne. Dorasta do 70-90 cm i, w porównaniu z innymi odmianami, ma dość zwarty pokrój. Bylina średnio odporna  na mróz. Młode rośliny należy na zimę ściółkować, na przykład suchymi liśćmi.

2. ‘Pretty Lady Emily' zdobi ogród aż do pierwszych przymrozków. Ma jasnoróżowe płatki z żółtym środkiem. Dorasta do 40-50 cm wysokości i 40 cm szerokości, tworząc na rabatach zwarte, gęste kępy.

3. ‘Coupe d’Argent' ma kwiaty o śnieżnobiałych płatkach i żółtych pręcikach. Odmiana dorasta do 120 cm, kwitnie do października.

4. ‘Serenade‘ ma pasteloworóżowe, półpełne, duże kwiaty, które utrzymują się do pierwszych poważnych chłodów. Dorasta do 80-100 cm.

5. ‘Ouvertüre‘ ma kwiaty bladoróżowe, osiąga wysokość ok. 50 cm, kwitnie do października. Odmiana odporna i żywotna.

6. ‘Bressingham Glow‘ ma kwiaty półpełne, ciemnoróżowe. Kwitnie obficie na wysokich, ponadmetrowych, mocnych pędach.

7. ‘Königin Charlotte‘ (lub ‘Queen Charlotte’) to stara odmiana wyróżniająca się dużymi, półpełnymi kwiatami, których płatki są lekko zawinięte do wewnątrz i karbowane na końcach.

8. ‘Prinz Heinrich‘ kwitnie aż do pierwszych jesiennych chłodów. Kwiaty ma półpełne, purpurowoczerwone. Dorasta do 80 cm wysokości.