Więcej o roślinie poniżej:

Mak syberyjski Papaver nudicaule
kategoria:  byliny, dwuletnie
stanowisko:   słońce
wysokość:  25-60 cm
mrozoodporność:  do -20°C
odczyn gleby:  obojętny
preferencje glebowe: żyzna, przepuszczalna, próchnicza
podlewanie:  średnio
barwa liści/igieł: zielona
barwa kwiatów:  żółta, pomarańczowa, czerwona, różowa, liliowa, biała
pokrój: wzniesiony
okres kwitnienia: maj-wrzesień
wysiew: wiosna, jesień
rozmnażanie: siew
trwałość liści:  sezonowe
zastosowanie:  rabaty, skalniaki, balkony, tarasy
tempo wzrostu:   szybkie

ośliny maku są krótkożywotne, ponieważ jednak samoistnie się wysiewają, są obecne w ogrodzie praktycznie przez cały czas. Co ciekawe, w wyniku samosiewu skala barw zawęża się po kilku latach do paru podstawowych barw dominujących. Kwitnienie zaczyna się w kwietniu/maju, natomiast kończy się w sierpniu.

Z rozety wyrastają cienkie, pokryte włoskami łodygi. Z każdej takiej łodygi wyrasta jeden kwiat. W zależności od odmiany mak syberyjski osiąga wysokość od 25 do 50 cm. Kwiaty mają wybarwienie w odcieniach koloru żółtego, pomarańczowego i różowego. Są także odmiany białe.

Mak syberyjski preferuje miejsca słoneczne lub półcieniste. Najlepiej rośnie w ziemi piaszczysto-gliniastej. Pamiętajmy jednak, że nie toleruje przemoczonego podłoża.

Mak syberyjski jest rośliną dwuletnią. U roślin wysianych latem powstaje w pierwszym roku płaska rozeta liściowa (nad ziemią). Kwiaty pojawiają się w roku następnym. W przypadku pędzenia roślin w domu lub szklarni (od stycznia do marca) rośliny kwitną jeszcze w tym samym roku.

Maki nie mają żadnych specjalnych wymagań pielęgnacyjnych. Ważne jest jedynie utrzymywanie luźnego, przepuszczalnego podłoża.

Mak jest doskonałą rośliną wypełniającą bylinowe rabaty. Może być uprawiany także w ogrodach skalnych. Odmiany nisko rosnące mogą być uprawiane w doniczkach.

Mak syberyjski nadaje się na kwiat cięty. Pędy ścinamy, gdy kwiaty mają jeszcze postać pękniętych pąków.