Miejsce pod uprawę grzybów powinno być osłonięte od wiatru, zacienione i o dużej wilgotności powietrza. Ale możemy je też uprawiać w piwnicach, altanach lub garażach. Kupujemy gotowe zestawy grzybni – do każdego z nich producent dołącza instrukcję uprawy. Okazy rosnące na drewnie należy odcinać nożem. Te rosnące na ziemi lepiej ostrożnie wykręcić, tak aby wyjąć z podłoża cały trzon wraz z nasadą.

 

Uprawa grzybów saprofitycznych

Grzyby saprofityczne czerpią pokarm z rozkładu martwej substancji organicznej. Właśnie dlatego uprawia się je na ściętych pniach drzew liściastych, gałęziach, trocinach bądź słomie.

 

Pieczarka

Wymaga temperatury 12–20°C. Nie potrzebuje dostępu światła – urośnie nawet w piwnicy. Pierwszy zbiór możliwy jest już po miesiącu. W zacienionym miejscu ogrodu możemy ją uprawiać od połowy kwietnia do końca lipca.

 

Boczniak ostrygowaty

Uprawia się go na balotach słomy lub pniach. W pomieszczeniu, tunelu lub w wykopanym dole w ogrodzie, gdzie nie będzie operowało silne słońce. W ciemnym miejscu należy doświetlać naszą uprawę przez 12 godzin świetlówką. Temperatura powinna się mieścić w przedziale od 10 do 25°C. Dostęp świeżego powietrza i wysoka wilgotność, sięgająca 70–90%, decydują  o wysokości plonowania.

 

Shitake, czyli twardziak jadalny

Uprawę prowadzimy na świeżo ściętych pniach lub gałęziach drzew liściastych, najlepiej dębu, grabu i buku. Grzybnię umieszcza się w wywierconych otworach i podlewa. Toleruje temperatury 8–20°C.

 

Czubajka kania

Łatwa w uprawie. W ocienionym miejscu trawnika kopiemy niewielki dołek, umieszczając w nim grzybnię i przysypujemy trzycentymetrową warstwą ziemi. Nie wymaga dużej wilgotności. Należy jedynie podlewać ją w okresach suszy. Hodowlę możemy zakładać od marca do października, ale na pierwsze grzyby czasami trzeba poczekać do następnego roku.

 

Uprawa grzybów mikoryzowych

Do grzybów mikoryzowych zaliczamy m.in.

- borowiki,

- rydze,

- koźlarze,

- maślaki.

Ich uprawa nie zawsze się udaje. Jest ona bardziej skomplikowana, gdyż grzyby te mogą rozwijać się tylko, żyjąc w ścisłej symbiozie (mikoryzie) z korzeniami określonych gatunków drzew. Powiedzie się raczej w miejscach znajdujących się w sąsiedztwie lasu lub ogrodach naturalistycznych ze starym drzewostanem.

Hodowlę zaczynamy od zaopatrzenia się w szczepionkę mikoryzową „grzyby leśne”. Możemy ją zastosować pod dęby, brzozy, buki, graby, sosny i świerki. Aplikujemy preparat w dołki, tak aby dostał się on bezpośrednio na korzenie drzewa i obficie podlewamy. Na wyrośnięcie grzybów trzeba jednak poczekać przynajmniej rok. Pamiętajmy, że w takiej szczepionce obok gatunków jadalnych mogą przy okazji wyrosnąć też te niejadalne i trujące. Dlatego przy zbiorze musimy zachować czujność.

 

 

Borowiki, maślaki, kozaki z własnej uprawy

Możliwość zbiorów grzybów leśnych z ogrodu przez wiele lat traktowałam z przymrużeniem oka. Zawsze uważałam, że to nie to samo, co zbieranie grzybów w lesie. Poza tym obawiałam się, że uprawa jest trudna i na pewno mi się nie uda. W końcu podjęłam „męską” decyzję – zakupiłam grzybnie mikoryzowe i umieściłam je pod drzewami. Ponad rok później moja rodzina cieszyła się maślakami, koźlarzami i borowikami z ogródka.

Przekonałam się, że uprawa grzybów leśnych nie jest trudna i ma duże szanse powodzenia, jeśli zapewni się im odpowiednie warunki. Kluczową sprawą jest obecność odpowiednich gatunków drzew w ogrodzie – bowiem grzyby leśne wchodzą w symbiozę (mikoryzę) z ich korzeniami. U nas nie było  z tym problemu, gdyż na działce rosły już świerki, kosodrzewina, modrzew i kilka młodych brzózek. Grzybnię zaaplikowaliśmy na wiosnę w poprzednim roku. Gdy przez cały sezon nic nie wyrosło, straciliśmy niemal nadzieję na sukces. Dopiero niedawno – w tym roku – pod drzewami pojawiły się pierwsze wyrastające nieśmiało grzyby.

 

Etapy zakładania uprawy grzybów leśnych

1. W sklepie ogrodniczym (lub przez Internet) bez problemu można kupić mieszanki kilku różnych gatunków grzybów. Warto więc wykorzystać do mikoryzy wszystkie dostępne w ogrodzie drzewa z listy po prawej (to poprawia także ich zdrowotność i rozwój). Ceny szczepionek mikoryzowych są różne, ale najczęściej oscylują w granicach 35–40 zł.

2. Grzybnie należy umieścić jak najbliżej korzeni drzew (muszą mieć z nimi kontakt). W tym celu pod roślinami należy wykopać dołki o głębokości 10–15 cm i zaaplikować szczepionkę. Następnie dołki z grzybnią zasypuje się żyzną ziemią i całość podlewa.

 

 

3. Polecam rozważyć także zakup grzybni mikoryzowej w formie płynnej, gdyż jest jeszcze wygodniejsza w użyciu i podobno bardziej efektywna. Wtedy grzybnie wyciska się do kilku głębokich na 10 cm dołków znajdujących się przy korzeniach. Następnie przysypuje się je ziemią i podlewa. Aplikowana dawka na jeden dołek to zwykle 10–20 ml.

4. Trzeba pamiętać, że w mieszankach mogą znajdować się dodatkowo grzybnie gatunków niejadalnych i trujących – nie wolno więc zbierać wszystkiego, co wyłoni się z ziemi pod koroną drzew. Dodatkowo niektóre grzyby, takie jak borowik szlachetny, znacznie chętniej wyrastają, jeśli w ich pobliżu znajdują się też muchomory.

5. Zabieg najlepiej przeprowadzać wiosną, gdy temperatura powietrza wynosi 10°C, a gleba jest wilgotna.