Oczar nie jest wymagający w uprawie. Roślinie najbardziej odpowiada ziemia urodzajna, luźna i przepuszczalna, ale nie wysychająca zbyt szybko. Dlatego warto raz w roku wysypać wokół pnia warstwę próchnicy z kory grubości 5-10 centymetrów.

Ułatwia ona podłożu zatrzymywanie wody, powietrza i ciepła, a także zwiększa jego zdolność magazynowania substancji odżywczych. Oczary nawozimy dojrzałym kompostem lub wiórkami rogowymi na wiosnę po kwitnieniu albo nawozem fosforowym pod koniec lata.

 (zdj.: Adobe Stock)

Dobrane sąsiedztwo dla oczarów

Swoje walory ozdobne oczar prezentuje najpełniej wtedy, gdy rośnie jako samotny krzew, oddalony od innych roślin. Niekiedy, można zaryzykować łączenie tego eleganckiego krzewu z innymi gatunkami w urozmaiconych aranżacjach mieszanych. Nie mogą to być jednak rośliny dowolnie wybrane.

Oczar jest krzewem wrażliwym, o systemie korzeniowym źle znoszącym konkurencję korzeni sąsiadów. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku okazów młodych, niedawno posadzonych lub przesadzonych.

Na bliskich sąsiadów oczarów nie nadają się mocne drzewa i krzewy o płytkim systemie korzeniowym, jak na przykład brzoza Betula, klon jesionolistny Acer negundo lub jaśminowiec Philadelphus. Wokół pnia oczaru nie należy sadzić silnie rozrastających się roślin okrywowych, jak na przykład bluszcz Hedera, irga Cotoneaster czy niskie gatunki bambusa Bambusa.

Natomiast warto polecić rośliny, których bliskość oczarom nie zaszkodzi, między innymi wcześnie kwitnące cebulowe, na przykład śnieżyczka przebiśnieg, krokusy i cebulica.   

Zimozieloną okrywę pod krzewami mogą tworzyć kopytnik pospolity Asarum europaeum, gęsiówka wczesna Arabis procurrens i golteria rozesłana Gaulttheria procumbens. Starszym, solidnie zakorzenionym oczarom mogą towarzyszyć ciemiernik, trójsklepka szerokolistna Tricyrtis latifolia, kiścień Leucothoe, drobnolistne funkie, na przykład Hosta lancifolia ‘Red October’, oraz jesienny tojad Aconitum carmichaelii ‘Arendsii’.