Do szachownic Fritillaria należy wiele gatunków, które różnią się od siebie kształtem kwiatostanów oraz wysokością.


Korona cesarska

Najbardziej popularna i efektowna jest korona cesarska Fritillaria imperialis. Osiąga 70–80 cm wysokości i ma imponujące kwiaty w kolorze pomarańczowym, żółtym, czerwonym lub białym. Aby zdążyła się ukorzenić przed zimą, należy sadzić ją już we wrześniu. Lubi ziemię żyzną, zasobną w składniki pokarmowe. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub lekko zacienionych. Zimą nie toleruje wilgoci, dlatego ważne jest, aby przy sadzeniu zapewnić jej drenaż, np. w postaci żwiru.

Szachownica perska
Bardzo oryginalną rośliną, z uwagi na kolor kwiatów – mocno ciemne, prawie czarne – jest szachownica perska Fritillaria persica. Na gęsto ulistnionej łodydze dorastającej do metra wysokości wytwarza dzwonkowate kwiaty. Odmiana 'Alba' ma kwiaty w kolorze białym.

Szachownica ostropłatkowa i syberyjska
Inne szachownice, które posiadam w swoim ogrodzie są niskimi, ale równie wdzięcznymi roślinami. Najładniej wyglądają w dużych kępkach, dlatego zawsze kiedy dokupuję nowe cebulki, dosadzam je do tych „starych”. Kiedy zakwitną, wyglądają naprawdę pięknie.
Szachownice ostropłatkowa Fritillaria acmopetala oraz asyryjska Fritillaria uva–vulpis lubią stanowiska półcieniste i zdrenowaną glebę.

Szachownica kostkowa
Fritillaria meleagris lubi bardzo wilgotne podłoże (nawet okresowo zalewane). Jest to jedyna szachownica naturalnie występująca w Polsce. Ma duże, dzwonkowate, różowo-białe kwiaty w kratkę. Osiągają one do 3,5 cm średnicy. Istnieje też odmiana biała, która ma dzwonki gładkie.


Anna Witkowska