Kwiaty w domu: sansewieria walcowata

Sansewieria gwinejska Sansevieria trifasciata jest ostatnio coraz bardziej popularna. Dzięki niewielkim wymaganiom uprawowym sprawdza się niemal w każdym miejscu i zawsze wygląda dekoracyjnie. Nowe odmiany o kompaktowym wzroście i różnorodnych przebarwieniach na liściach doskonale nadają się do tworzenia prostych, ale atrakcyjnych kompozycji. Jednak największe emocje wzbudza nowy gatunek sansewierii, wprowadzony dopiero niedawno, w 2004 roku, na rynek. Sansewieria walcowata Sansevieria cylindrica ma charakterystyczne, okrągłe w przekroju liście.

Mogą osiągać długość od kilkudziesięciu do 150 cm. W handlu znajdziemy najczęściej odmianę ‘Skyline’, której liście ułożone są wachlarzowato w jednej płaszczyźnie. Ten przykład wyrafinowanej prostoty idealnie nadaje się do nowoczesnych wnętrz. Nawet małe rośliny przykuwają uwagę, warto więc zainwestować dla nich w efektowne naczynie i wyeksponować jako solitery. Te oryginalne sukulenty przez cały rok mogą rosnąć w mieszkaniu i są bardzo łatwe w uprawie. Nie szkodzi im gorąca od kaloryferów atmosfera naszych mieszkań. Wręcz przeciwnie – nie najlepiej znoszą chłód (temperatura nie powinna spadać poniżej 15°C).

Sansewierię walcowatą powinno się podlewać rzadko, ale dość obficie. Nie wolno jednak dopuszczać do zalania roślin – po godzinie nadmiar wody z podstawki należy zlać. Przed następnym podlewaniem podłoże powinno lekko przeschnąć. Od wiosny do jesieni rośliny można zasilać, używając do tego celu specjalnego nawozu dla kaktusów.

 

 


Nietuzinkowe rośliny do ogrodu: motylek Wisetona

Motylek Wisetona Schizanthus x wisotonensis jest mieszańcem dwóch gatunków: motylka skrzydlatego Schizanthus pinnatus i Grahama Schizanthus grahamii. Rośliny osiągają wysokość 25-40 cm i tworzą wzniesione, rozgałęzione pędy, na których od czerwca do września rozwijają się liczne kwiaty. U odmian są one jednobarwne lub wielobarwne, przeważnie pastelowe, w odcieniach różu, czerwieni, fioletu, żółci, a także białe i kremowe. Na ich płatkach widoczne są plamki, cętki, kropki lub smugi. Kwiaty przypominają barwne motyle o rozpostartych skrzydłach (stąd nazwa rodzaju), podobne są też do kwiatów storczyków.

Motylek Wisetona to roślina jednoroczna. Jej nasiona trzeba wysiać w marcu, można jeszcze na początku kwietnia, do skrzyneczek lub wielodoniczek wypełnionych substratem torfowym. Po 3 tygodniach siewki pikujemy do małych doniczek i uszczykujemy wierzchołki pędów, aby się rozgałęziły.

Rozsadę po 15 maja wysadzamy do ogrodu w rozstawie 20x30 cm lub skrzynek balkonowych. Pod koniec kwietnia możemy również wysiać nasiona wprost do gruntu. Motylek Wisetona będzie kwitł obficie, jeśli zapewnimy mu żyzne, próchniczne, umiarkowanie wilgotne podłoże oraz słoneczne miejsce.


Warzywnik: ogromne dyniowe

Niektóre odmiany dyni olbrzymiej tworzą bardzo duże owoce. Uprawa dyń olbrzymich nie nastręcza wielu trudności, jednak należy pamiętać o zapewnieniu roślinie odpowiedniej przestrzeni. Odmiana ‘Atlantic Giant’ jest odmianą późną, płożącą, o pędach długości do 12 m. Jej owoce dobrze się przechowują. Nadają się zarówno do bezpośredniej konsumpcji, jak i do przetwarzania.

Warto pamiętać, że dynie są bardzo wartościowym, ale niskokalorycznym posiłkiem – dostarczają zarówno witamin, jak i soli mineralnych. Są bogatym źródłem karotenoidów, takich jak betakaroten (prowitamina A), korzystnie wpływających na wzrok.

  


Sad: małe szkodniki

Zimą w naszych ogrodach często grasują drobne gryzonie, które niszczą młode drzewka. Karczowniki, nornice, a nawet zwykłe myszy potrafią ogryzać młodą korę i korzenie. Skutecznym sposobem pozbycia się gryzoni jest wyłożenie trutki. Nie można tego jednak zrobić, sypiąc zatrute ziarno wprost na glebę, gdyż istnieje niebezpieczeństwo zatrucia ptaków. Można jednak przy samym drzewku położyć rurkę o małej średnicy (na przykład drenarską) i w niej umieścić preparat. Dzięki temu tylko małe gryzonie będą miały do niej dostęp. 

 


 

Drzewa i krzewy: kulisty świerk kłujący

‘Glauca Globosa’ jest karłową odmianą świerka kłującego, dorastającą po około 30 latach do 3 m. Rośnie bardzo wolno. Ma szeroko stożkowaty kształt, ale przez kilka pierwszych lat jej forma jest półkolista bez przewodnika. Ma krótkie sztywne pędy ze szrebrzystoniebieskimi kłującymi igłami. W szkółkach odmiana ta rozmnażana jest przez szczepienie na świerku pospolitym na różnej wysokości, dlatego też często sprzedawane są drzewka tak wysokie, jak i niskie.

Świerka kłującego możemy sadzić w ogrodzie na skalniakach, murkach kwiatowych, wrzosowiskach i barwnych rabatach z karłowych odmian krzewów iglastych.

Możemy go również sadzić w różnego rodzaju pojemnikach. Świerk kłujący jest mało wymagający co do gleby, dobrze rośnie zarówno na suchych i piaszczystych, jak i jałowych. Podczas bardzo suchych lat wymaga spryskiwania, wówczas nie jest atakowany przez przędziorka sosnowego.