Więcej o roślinie poniżej:

Szałwia lekarska (Salvia officinalis)

kategoria:  zioła, byliny

stanowisko:   słońce

wysokość:  do 0,7 m

mrozoodporność:  do -15°C

odczyn gleby:  obojętny, lekko zasadowy

preferencje glebowe: żyzna, przepuszczalna, zasobna w wapń

podlewanie: średnio

barwa liści/igieł: szarozielona

barwa kwiatów:  fioletowa

pokrój: krzaczasty

okres kwitnienia: maj-lipiec

wysiew: wiosna

rozmnażanie: siew, podział, sadzonki zielne i półzdrewniałe

trwałość liści:  sezonowe

zastosowanie:  balkony, roślina jadalna, lecznicza i miododajna, rabata ziołowa, tarasy

tempo wzrostu:   szybkie

Szałwia szałwii nierówna. Na całym świecie rozpowszechnionych jest ponad 800 gatunków wyróżniających się różnym zapachem liści. Najbardziej u nas popularna szałwia lekarska ma zapach korzenny, inne gatunki, co znalazło odzwierciedlenie w ich nazwach, pachną m.in. ananasem, cytryną, melonem.

Dojrzałe okazy szałwii lekarskiej mogą osiągać wysokość 120 cm, zwykle ziele dorasta do 60 cm. Cechą charakterystyczną szałwii są szarozielone liście ułożone na pędzie naprzeciwlegle. Kwiaty z czerwcowego lub lipcowego kwitnienia są fioletowoniebieskie i są dla owadów wartościowym źródłem pożywienia.

Szałwia lekarska jest długowieczna, uprawę gruntową zaczyna się albo od wysadzenia sadzonek w kwietniu, albo od wysiewu nasion w maju. W kwietniu rośliny należy zasilić średnią dawką dojrzałego kompostu.

Herbatka szałwiowa łagodzi objawy ogólnego osłabienia organizmu. Ta sama herbatka stosowana do płukania jamy ustnej pomaga leczyć zapalenie dziąseł. Nasączoną nią gazę można przykładać na rany, aby przyspieszyć ich gojenie. Liśćmi doprawia się m.in. drób, ryby, sałatki.

Szałwię lekarską warto wiosną silnie przyciąć. Dzięki temu roślina zacznie się krzewić i przybierać zwarty pokrój.