Właściciele ogrodów często mają uraz po nieprzyjemnych doświadczeniach z rdestem (rdestowcem) japońskim Fallopia japonica. Ta wytrwała i ekspansywna bylina jest często bardzo trudna do poskromienia i może sprawić wiele problemów. Jednak inne blisko spokrewnione gatunki nie są groźne. Żadne niebezpieczeństwo nie zagraża naszym rabatom ze strony rdestu himalajskiego Bistorta amplexicaulis.

Warto docenić walory jego licznych odmian. Wiele z nich, jak np.  ‘Alba’ (biała), ‘Janet’ (fioletoworóżowa) czy ciemnoczerwona ‘Fat Domino’, wyróżnia się niezawodnością w uprawie i pięknymi barwami kwiatów. Długi okres kwitnienia oraz gęsty kępiasty pokrój sprawiają, że mogą się wyróżniać na każdej, nawet najwspanialej zaaranżowanej rabacie. W dodatku nie rozprzestrzeniają się ani przez rozłogi, ani z nasion.

Inne odmiany, np. ‘White Eastfield’ (biała), ‘Rowden Gem’ (różowofioletowa) lub ‘Pink Mist’ (biała z różowym nalotem), mają niezbyt zwarte kwiatostany i mniej solidne pędy. Nie jest to jednak wada, gdyż kępy o luźnym pokroju są idealne dla aranżacji naturalnych lub łąk kwiatowych. Wyjątkowo harmonijny wygląd zyska rabata, gdy rdest himalajski posadzimy między wysokimi i małymi bylinami, które kwitną w tym samym czasie. Dobrymi sąsiadami w takiej aranżacji są: sadziec purpurowy Eupatorium, średniowysokie malwy Alcalthaea ‘Parkallee’ i ‘Parkrondel’, a także rozchodnik okazały Sedum.

Naturalnym wdziękiem zachwycają połączenia rdestu z trawami ozdobnymi, jak np. sesleria. Warto także wypróbować kombinację z pastelowymi różami powtarzającymi kwitnienie, np. ‘Westerland’, ‘Complicata’ czy ‘A Shropshire Lad’.  Rdest himalajski nie toleruje zbyt bliskiego towarzystwa innych roślin w początkowych latach po posadzeniu. Dlatego na nowej rabacie należy go sadzić w większej odległości od sąsiadów i nigdy w lukach między już rozwiniętymi bylinami.

 

Praktyczna rada

Rdest himalajski wyróżnia się skłonnością do długiego kwitnienia. Wciąż nowe pędy kwiatowe potrafi wypuszczać aż do jesieni. Można to wykorzystać, przycinając jego pędy, gdy po opadach deszczu się wykładają, albo gdy roślina traci ładny pokrój.

Zewnętrzne pędy skracamy do drugiego kolanka liściowego nad ziemią, a środkowe przycinamy nad trzecim węzłem. Już po trzech tygodniach mocno zagęszczona roślina bujnie zakwitnie. 

 

Sadzenie, stanowisko, pielęgnacja

Rdest himalajski jest wrażliwy na mróz, dlatego można go sadzić  na wiosnę dopiero po ostatnich przymrozkach. Najczęściej jest to druga połowa maja. Ziemię należy spulchnić na głębokość 30 cm. Najlepsze warunki rozwoju zapewnia bylinie w pełni nasłonecznione stanowisko ze świeżą, lekko wilgotną ziemią, ale nie szkodzą jej także lekkie zacienienie i od czasu do czasu suche podłoże.

Rdest himalajski nie wymaga nadzwyczajnej pielęgnacji. W zimie obumarłe liście mogą pozostać na rabacie jako ściółka. Na wiosnę można zasilić roślinę dojrzałym kompostem. Rdest nie jest atakowany przez choroby i szkodniki. Nie lubią go też ślimaki.