Opis rośliny

Przylaszczka, wbrew przymiotnikowi, który ją określa, jest niepospolitą, przepiękną byliną. Zasiedla lasy liściaste i mieszane, prześwietlone słońcem, cieniste i ciepłe. Zdecydowanie sprzeciwiam się nazwie przylaszczka pospolita, gdyż nazwa łacińska Hepatica nobilis jednoznacznie określa roślinę przymiotnikiem, który oznacza „szlachetna”, „znakomita”. Tym bardziej, że jej urok zarówno w czasie kwitnienia, jak również w pozostałym okresie wegetacyjnym, stawia ją w rzędzie najpiękniejszych, rzadkich i najbardziej pożądanych roślin wczesnowiosennych.

Pokrój przylaszczki
Przylaszczkę uprawiam już od wielu lat i wciąż jestem pod urokiem jej przepięknych, błękitnych kwiatów, jak również dekoracyjnych walorów jej ciekawych liści.

Stanowisko dla przylaszczki
Ta wiosenna roślina lubi półcień. Preferuje gleby próchniczne i wapienne, ale utrzymuje się też w miejscach mało korzystnych pod względem stanowiska i gleby.

Rozmnażanie przylaszczki

Przylaszczka może rosnąć latami na tym samym miejscu, gdzie będzie się rozsiewać. Można ją również rozmnażać przez podział większych karp. Najlepiej to robić zaraz po kwitnieniu albo pod koniec lata.

Przylaszczka do zadarniania
Błękitne płatki przylaszczek są prawdziwą radością dla oczu, razem z innymi wczesnowiosennymi roślinami. Po przekwitnięciu znakomicie zadarniają teren, stanowiąc zieloną pokrywę przez cały sezon. Nie zapominajmy, że przylaszczka jest rośliną chronioną i nie wolno jej pozyskiwać z naturalnego środowiska.


Wiesław Sierota