Wśród gatunków należących do rodzaju Capsicum papryka roczna jest najbardziej rozpowszechniona w uprawie. Różnorodność form i odmian tego gatunku jest bardzo duża. Odmiany różnią się między sobą wielkością i kształtem owoców, ich wybarwieniem w fazie dojrzałości fizjologicznej oraz wielkością roślin i ich pokrojem. Mogą być zwarte, wzniesione lub rozłożyste, o wysokości 25-40 cm (małe), 45-80 cm (pośrednie) i powyżej 85 cm (wysokie).

 

 

Odmiany pośrednie i wysokie uprawiane są zazwyczaj pod osłonami, w tunelach lub szklarniach, natomiast w uprawie polowej wykorzystuje się raczej odmiany niskie. Wymagania klimatyczne papryki, podobnie jak pomidorów czy warzyw dyniowatych, są wysokie, dlatego mogą być sadzone dopiero w okresie bezprzymrozkowym. Kilkudniowe ochłodzenie do 5°C może spowodować trwałe uszkodzenia i obumarcie roślin, podobnie jak nieznaczne przymrozki czy temperatura 0°C.

Papryki doskonale nadają się także do uprawy na tarasach czy parapetach. Uprawiane pod osłonami odmiany wysokie potrzebują odpowiedniego prowadzenia przy sznurkach, będących podporą dla nieznacznie sztywnych pędów. Podobnie jak u pomidorów, można usuwać im pędy boczne.

Samo zdrowie

Owoce papryki uprawianej w polu zazwyczaj zawierają więcej witamin i substancji biologicznie czynnych, niż owoce uzyskane z uprawy pod osłonami. Istotną rolę odgrywa także odpowiednia rozstawa roślin – w im większym rosną zagęszczeniu, tym mniej zawierają substancji odżywczych, i odwrotnie. Najkorzystniej jest spożywać owoce czerwone, cienkościenne, bo zawierają najwięcej witaminy C.

Czego brakuje naszym roślinom?

Istotną kwestią w uprawie warzyw jest zapewnienie im odpowiedniej ilości składników pokarmowych. Sczególnie w przypadku tak wymagających warzyw jak papryka. Jeśli w trakcie wegetacji roślin zaobserwujemy niepokojące przebarwienia na liściach lub zahamowanie wzrostu, możemy być pewni, że są to objawy niedoborów składników pokarmowych.

Chlorozy na liściach starszych mogą świadczyć o niedoborze: azotu N, fosforu P, magnezu Mg, potasu K oraz cynku Zn. Natomiast objawy niedoborów na liściach młodych mogą wskazywać na zaburzenia w przyswajaniu pierwiastków, takich jak: mangan Mn, molibden Mo, wapń Ca, żelazo Fe, siarka S lub miedź Cu.

W takiej sytuacji najlepiej zastosować nawożenie dolistne z wykorzystaniem nawozów płynnych w odpowiednim rozcieńczeniu zalecanym przez producenta. Stosowanie większych dawek może doprowadzić do uszkodzenia liści.

  

Papryki są również źródłem beta karotenu i kryptoksantyny, niezbędnej do syntezy witaminy A, oraz witamin B1, B2, B6, E, H, P. Substancja odpowiadająca za ostry smak, kapsaicyna, bierze dodatkowo udział w przemianie w naszym organizmie w endorfiny, potocznie nazywanymi hormonami szczęścia. Najwięcej kapsaicyny zawierają papryki ostre, chilli, najmniej zaś tzw. słodkie, wielkoowocowe.