Porzeczkoagrest Ribes nidigrolaria jest mieszańcem dwóch gatunków: porzeczki czarnej i agrestu. Ich skrzyżowanie było trudne i początkowo hodowcom nie udawało się tego dokonać. Dopiero w latach 50. ubiegłego wieku w Niemczech uzyskano nowy gatunek – porzeczkoagrest, któremu nadano nazwę ‘Josta’. Obecnie w sprzedaży jest również odmiana ‘Croma’.

Krzewy porzeczkoagrestu przypominają pokrojem krzewy porzeczki czarnej, choć rosną silniej (nawet do 2 m). Pędy są wyprostowane, sztywne, grubsze, bezkolcowe. Liście są podobne do agrestu, ciemnozielone, błyszczące, pozostające na krzewie do późnej jesieni, pachnące podobnie jak liście porzeczki czarnej.

 

 

Gatunek kwitnie wcześnie, jak agrest, a kwiaty podobne są do kwiatów porzeczki. Owoce, 2-3 razy większe od owoców porzeczki czarnej, z lekkim omszeniem, zebrane są w krótkie grona po 3-5 sztuk barwy prawie czarnej. Dojrzewają w pierwszej połowie lipca. Miąższ jest zielonkawy i soczysty, kwaskowaty. Po zebraniu owoce można przechowywać  2-4 dni w lodówce. Wyśmienicie smakują zarówno na surowo, jak i w przetworach.

Krzewy wcześnie wchodzą w okres owocowania, a plonowanie jest obfite (do 4-6 kg z krzewu). Po dojrzeniu owoce nie opadają, dlatego można je zbierać sukcesywnie. Owoce porzeczkoagrestu zawierają cukry, kwasy organiczne, sole mineralne, witaminy C i A, antocyjany, pektyny. Mają prozdrowotne właściwości – pektyny powodują oczyszczanie organizmu, a witamina C i antocyjany neutralizują wolne rodniki odpowiedzialne za powstawanie wielu chorób i starzenie.

Uprawa porzeczkoagrestu jest łatwa, krzewy są mało wymagające co do podłoża, tolerują nawet podmokłe tereny czy piaski, ale na takich stanowiskach ich wzrost jest słabszy. Optymalne warunki dla rośliny to żyzne gleby, lekko kwaśne, o uregulowanych warunkach wilgotnościowych, stanowisko słoneczne.

 

Odporność porzeczkoagrestu na choroby

Porzeczkoagrest jest wytrzymały na mróz, a także odporny na choroby i szkodniki. Rzadko porażany jest przez choroby charakterystyczne dla agrestu i porzeczki: rdzę wejmutkowo-porzeczkową, opadzinę liści i mączniaka prawdziwego agrestu. W razie ich ataku zaleca się stosować opryski preparatami siarkowymi lub mydłem ogrodniczym z dodatkami ziół, np. czosnku.

 

Rośliny sadzi się co 1,5-2 m ze względu na silny wzrost. Sprzedawane w pojemnikach można sadzić cały sezon, a te z gołym korzeniem najlepiej wiosną. W celu wzbogacenia podłoża przy sadzeniu do dołka dodajmy obornik lub kompost. Krzewy prowadzi się najczęściej w formie krzewu lub jako drzewko szczepione na pniu. Po posadzeniu dobrze jest skrócić pędy do 3-4 oczek, co spowoduje zagęszczenie i ukształtowanie rośliny.

 

Porzeczkoagrest lubi mocne cięcie

Ze względu na silny wzrost krzewy wymagają mocnego cięcia. Pąki kwiatowe porzeczkoagrestu tworzą się na pędach rocznych, tak jak u porzeczki czarnej, dlatego technika cięcia jest taka sama jak u wymienionego gatunku – wycinanie pędów starszych niż czteroletnie, które są już nieproduktywne.

Krzewy mają tendencję do nadmiernego zagęszczania, dlatego należy je ciąć regularnie, co roku, pozostawiając kilka pędów na krzewie.