Więcej o roślinie poniżej:

Dzwonek (Campanula)

kategoria:  byliny

stanowisko:   słońce, półcień

wysokość:  10 cm - 1,5 m

mrozoodporność:  do -25°C

odczyn gleby:  obojętny, lekko zasadowy

preferencje glebowe: żyzna, próchnicza, piaszczysto-gliniasta, zasobna w wapń

podlewanie:  średnio

barwa liści/igieł: zielona

barwa kwiatów:  niebieska, biała, fioletowa, różowa

pokrój: wzniesiony, kępiasty

okres kwitnienia: lipiec-październik

wysiew: wiosna, jesień

rozmnażanie: siew, podział kęp

trwałość liści:  sezonowe

zastosowanie:  rabaty, balkony, kwiaty cięte, tarasy

tempo wzrostu:   szybkie

  1. Dzwonek - sylwetka
  2. Forma wzrostu dzwonka
  3. Stanowisko dla dzwonka
  4. Dzwonek pielęgnacja

Dzwonki to jedne z najpopularniejszych bylin ozdobnych, m.in. ze względu na ich wszechstronne zastosowanie. Wysokie gatunki sprawdzają się bardzo dobrze w nasadzeniach rabatowych i na obrzeżach nasadzeń drzewiastych. Gatunki niskie, wręcz kobiercowe, wypadają korzystnie m.in. w ogrodach skalnych i na przedmurzach. Dzwonki są też popularnymi roślinami bukietowymi.

Dzwonek szerokolistny Campanula latifolia osiąga wysokość od 80 do 150 cm i wydaje białe lub fioletowoniebieskie kwiaty, które otwierają się (jak u wszystkich wysokich gatunków) od czerwca do początku sierpnia. Dzwonek brzoskwiniolistny Campanula persicifolia, w zależności od odmiany, kwitnie na biało lub niebiesko.

Dzwonek kremowy Campanula lactiflora ma kwiaty białe, różowe lub fioletowe, które są zebrane w gęste grona zawieszone na nawet półtorametrowych łodygach. Białe lub fioletowe kwiaty dzwonka skupionego Campanula glomerata są zebrane w bukieciki osadzone na 50-60-centymetrowych pędach.

Grupę dzwonków kobiercowatych reprezentują dzwonek karpacki Campanula carpatica, dzwonek Poszarskiego Campanula poscharskyana, dzwonek gargański Campanula garganica i dzwonek dalmatyński Campanula portenschlagiana. Dzwonki z tej grupy kwitną od maja do września.

Dzwonki lubią stanowiska słoneczne do półcienistych, dzwonek szerokolistny także cieniste. Dzwonek brzoskwiniolisty, skupiony, a także gatunki kobiercowe tolerują przejściową suszę. Dzwonek szerokolistny i kremowy winny rosnąć w miejscach chłodnych i wilgotnych. Wszyskie gatunki lubią próchniczne, przepuszczalne i umiarkowanie wilgotne podłoże. Formy kobiercowe adaptują się także na glebach jałowych.

W wypadku suszy uprawy należy regularnie nawadniać. Dzwonki rozmnaża się przez podział, wysokie gatunki należy palikować. Dzwonki zasila się umiarkowanie.