Bylin kwitnących latem jest bardzo dużo. Są to np. te o żółtych kwiatach: krwawniki wiązówkowaty i pospolity, wiesiołki missouryjski i krzewiasty oraz nachyłek okółkowy. Jasnożółte kwiaty ma też żeleźniak Russela, bardzo oryginalna i mało rozpowszechniona w Polsce bylina (dorasta do 150 cm).

W okresie kwitnienia egzotycznie wygląda trytoma groniasta. Jej gęste, smukłe kłosy, złożone najczęściej z dwubarwnych, żółtych i pomarańczowych kwiatów, pojawiają się od czerwca do października. Trytomy dorastają do 130 cm. Dobrze znoszą suszę, wymagają gleb żyznych i próchnicznych. Nadają się też, podobnie jak dziewanna jedwabista, do ogrodów żwirowych. 

Podobne miejsca lubią dyptam jesionolistny i ostrogowiec czerwony. Pierwszy jest długowieczną byliną o wzniesionych, sztywnych pędach 80-100 centymetrów wysokości, drugi, 70 centymetrów wysokości, należy do bylin krótkowiecznych.

Rośliny obu gatunków mają kwiaty różowe, różowoczerwone (u ostrogowca) oraz białe i kwitną w czerwcu oraz lipcu lub dłużej, jeśli usunie się z nich przekwitłe kwiatostany. Obok ostrogowca można posadzić kocimiętkę Faassena ze względu na ładnie kontrastujące z nim jej lawendowoniebieskie kwiaty.

Suche podłoże lubią też posłonek ogrodowy, zimozielona niska (15-25 centymetrów) krzewinka, łyszczec rozesłany ‘Rosea’ – niska bylina oraz tworząca wypukłe kępy wysokości 30 centymetrów kozłówka dwuszyjkowa. Byliny te są szczególnie efektowne w czasie kwitnienia, czyli od maja do lipca.

Słońce lubią także macierzanki i najrozmaitsze rozchodniki. Na suchych stanowiskach warto posadzić także czyśćca wełnistego ze względu na jego srebrzyste miękkie liście.