Łubiny Lupinus jeszcze kilkanaście lat temu były jednymi z najpopularniejszych roślin ozdobnych uprawianych w ogródkach działkowych oraz ogrodach przydomowych. Obecnie na rynku roślin ozdobnych dominują nowe gatunki i odmiany modne w innych krajach Europy.


Łubiny na paszę

W obrębie rodzaju Lupinus występuje blisko 200 gatunków. Gatunki europejskie mają duże nasiona i pochodzą z rejonu śródziemnomorskiego. Trzy gatunki łubinów mają znaczenie rolnicze jako rośliny paszowe. Są to łubin żółty L. luteus, łubin biały L. albus oraz łubin wąskolistny L. angustifolius. Kolejne dwa gatunki łubinów: łubin trwały (wielolistny) L. polyphyllus oraz łubin andyjski L. mutabilis rosną dziko w opuszczonych ogródkach działkowych, przy zaniedbanych zabudowaniach wiejskich, na cmentarzach, przy stacjach kolejowych i w innych tego typu miejscach.


Łubiny do ogrodu ozdobnego

Łubiny są bylinami osiągającymi wysokość 60-120 cm. Ich głównym atutem są kwiaty zebrane w długie grona. Łubin biały ma kwiaty barwy białej z odcieniem niebieskim, łubin żółty – żółte, natomiast łubin wąskolistny – różowe, niebieskie, białe lub fioletowe. Mimo rolniczego przeznaczenia tych gatunków można je uprawiać w ogrodzie jako rośliny ozdobne. Typowo ozdobnym gatunkiem jest łubin trwały. W tym przypadku w zależności od odmiany kwiaty charakteryzują się całą paletą kolorów za wyjątkiem czarnegozielonego. Najpiękniejsze są odmiany o kwiatach różowych, morelowychczerwonych. Rabata kwitnących łubinów stanowi niezapomniany widok i swoją oryginalnością zachwyca każdego miłośnika ogrodów.



Kiedy kwitną łubiny?
Łubiny kwitną w czerwcu i w pierwszej połowie lipca. Podczas ciepłych jesieni, jeśli wcześniej zostaną usunięte przekwitłe kwiatostany, zakwitają ponownie. Rośliny te nadają się do tworzenia różnych gatunkowo rabat bylinowych, gdzie można je łączyć z innymi roślinami. Niecodzienny efekt dekoracyjny dają łubiny posiane gniazdowo na trawniku. Kwiaty można ciąć i umieszczać w wazonach. Najlepiej ściąć kwiaty, gdy co najmniej połowa kwiatów w gronie jest rozwinięta. Najbardziej poszukiwanymi odmianami łubinu trwałego są: ‘Hartwega’, ‘Lulu’, ‘Russel’, ‘Downer’ oraz ‘Ruys’.

Zdolność do symbiozy z bakteriami brodawkowymi, a co za tym idzie zdolność do wiązania azotu atmosferycznego przemawia na korzyść łubinów, które są chętnie uprawiane w ogrodach i na działkach. Wymagania glebowe łubinów są bardzo niskie i rośliny te mogą rosnąć nawet na bardzo ubogich, piaszczystych glebach. Dzięki zdolności do wiązania azotu łubiny korzystnie wpływają na wzrost sąsiadujących z nimi roślin. Do prawidłowego wzrostu i kwitnienia łubiny wymagają światła, dlatego należy je wysiewać na stanowiska słoneczne.


Rozmnażanie łubinów

Łubiny rozmnaża się z nasion, które wysiewa się na rozsadniku na początku maja, w rozstawie 20 x 20 cm. W rzędach umieszcza się 2-3 nasiona co 15 cm. Na obsianie 1 metra kwadratowego potrzeba około 3-4 gramów nasion. W następnym roku, wiosną, przesadza się rośliny na miejsca stałe, w rozstawie 30 x 30 cm. Łubin zakwita po 8 do 10 tygodniach od siewu lub posadzenia. Rośliny te odznaczają się wysoką zimotrwałością, ale czasami mogą wymarzać na glebach ciężkichzlewnych, głównie w przypadku braku pokrywy śnieżnej i przy bardzo niskich temperaturach. Do najważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych należy usuwanie przekwitłych kwiatostanów w celu uniemożliwienia dojrzewania nasion.

Gdy zaniedbamy tę czynność, opadające na glebę nasiona spowodują w kolejnym roku pojawienie się nowych siewek łubinów na rabacie. Z rabaty łubinów trzeba usuwać chwasty. Sięgając po herbicydy, pamiętajmy, że łubiny to rośliny dwuliścienne, a więc wrażliwe na środki chwastobójcze przeznaczone na rośliny dwuliścienne. Lepiej więc, jeśli chwasty będziemy usuwać ręcznie. Z chorobami i szkodnikami nie będzie większego problemu, jeśli nasiona przed siewem będą zaprawione. Łubiny są godne polecenia do uprawy na rabatach bylinowych, gdyż pięknie kwitną w różnych tonacjach barwnych. Nie mają dużych wymagań glebowych i są bardzo pożyteczne dla innych roślin rosnących w naszym ogrodzie.