Spis treści:
Charakterystyka
Imbir jest rośliną tropikalną o wydłużonych ciemnozielonych liściach, dorastającą do 1,5 m wysokości. Charakteryzuje się pięknymi barwnymi kwiatami. Kłącze tej egzotycznej rośliny znalazło szerokie zastosowanie w kuchni jako przyprawa.
Imbir jest także znaną i cenioną rośliną leczniczą. Dzięki olejkom eterycznym pomaga zwalczyć przeziębienia i migreny. Jest niezastąpiony także przy chorobie lokomocyjnej, ponadto działa rozgrzewająco. Aby w pełni wykorzystać cenne właściwości tej rośliny, warto sięgnąć po jej świeży korzeń spichrzowy, który przy odrobinie cierpliwości i małym nakładzie pracy z powodzeniem można uprawiać także w warunkach domowych.
Jeżeli szukacie sprawdzonych ekosposobów na uprawę ogrodu, rekomendujemy:
Uprawa
Najlepszą porą na rozpoczęcie uprawy imbiru jest wczesna wiosna. Pierwszym krokiem będzie znalezienie odpowiedniego kłącza, które jest w miarę świeże, niewyschnięte, jędrne i bez oznak gnicia. Następnie w szerokiej doniczce z dziurkami i warstwą drenażową (np. drobne kamyczki, keramzyt) umieszczamy 15 cm żyznego podłoża, które będzie lekkie i przepuszczalne o odczynie obojętnym. Jeżeli korzeń jest duży, dzielimy go na mniejsze fragmenty z pąkiem i umieszczamy je blisko środka doniczki, tak aby miały gdzie się rozrastać.
Całość przykrywamy warstwą podłoża, która zakryje kłącze, doniczkę natomiast okrywamy folią. Gdy po kilkunastu dniach wyrosną pierwsze kiełki, folię należy zdjąć. Latem imbir możemy wystawić na balkon lub taras – z pewnością doda orientalnego tchnienia stałej kompozycji kwietnej. Po upływie 2-3 tygodni powinny pojawić się już pierwsze liście, a gdy imbir podrośnie, warto zastosować tyczki bambusowe, aby ustabilizować całą roślinę. Należy pamiętać o regularnym podlewaniu, tak aby ziemia była wilgotna, lecz nie mokra.
Stanowisko
Odpowiednim stanowiskiem dla imbiru jest miejsce jasne, ale nienarażone na bezpośrednie słońce. Podczas wzrostu, co dwa tygodnie, zasilamy go nawozami organicznymi, np. biohumusem – będzie to pozytywnie wpływało na wielkość i masę plonu.
Pod koniec lata liście imbiru powinny zmienić kolor na żółty, a potem zasychać, co jest zupełnie naturalnym zjawiskiem. Jest to odpowiedni moment na zebranie plonu. Jeżeli chcemy, część uzyskanych kłączy możemy pozostawić w doniczce, następnie przenieść pojemnik do chłodnego pomieszczenia o temperaturze 10°C i wstrzymać się z podlewaniem aż do wiosny.
Właściwości lecznicze
Lecznicze właściwości imbiru
Cudowne właściwości imbiru odkryli przed wiekami mieszkańcy Bliskiego Wschodu, którzy dodawali jego sproszkowane lub pocięte na małe kawałeczki kłącze do herbaty, by zapobiec przeziębieniom lub zwalczyć uporczywe bóle głowy, mięśni czy stawów. Ale to nie jedyne właściwości tej drogocennej rośliny. Imbir zwiększa koncentrację i poprawia pamięć, dba także o jamę ustną, bo ma działanie odkażające i odświeżające, ponadto pozostawia przyjemny zapach.
Kłącze łagodzi także dolegliwości żołądkowo-jelitowe, reguluje pracę woreczka żółciowego, zapobiega wzdęciom i działa rozkurczowo. Imbir zawiera wiele witamin, wapń, który pozytywnie wpływa na kości i właściwe funkcjonowanie układu nerwowego, oraz magnez, pomagający w zachowaniu równowagi psychicznej i fizycznej. Ponadto imbir wchodzi w skład niektórych maści rozgrzewających. Podczas masażu warto dodać do oliwki kilka kropli olejku imbirowego − wówczas obolałe mięśnie szybko odczują ulgę.
Oczywiście, świeży imbir ma najwięcej smaku i aromatu, a w dodatku nie trzeba go obierać. Można go poszatkować, zemleć, pokroić na plastry lub zetrzeć na tarce. Świeży imbir zastępujemy mielonym w stosunku 6:1 (sześć jednostek świeżego imbiru na jedną mielonego). Ponieważ imbir jest dosyć ostrą rośliną, nie powinny często po niego sięgać kobiety w ciąży i osoby cierpiące na przewlekłe choroby przewodu pokarmowego, np. wrzody żołądka.
Komentarze