Kwitnące rośliny okrywowe pięknie prezentują się zarówno w małych, jak i dużych ogrodach. Można do nich zaliczyć ogromną ilość gatunków i odmian krzewów liściastych, krzewinek, bylin i pnączy.  Rośliny okrywowe w efektowny sposób zadarniają duże powierzchnie gleby, chroniąc ją jednocześnie przed nadmiernym wysychaniem i zarastaniem chwastami. Wiele z nich cechuje  niebywała różnorodność form i kolorów kwiatów pojawiających się w różnych okresach sezonu wegetacyjnego.

Niezależnie od stanowiska, na którym rosną, zawsze najlepiej prezentują się w większych grupach, tworząc piękne dywany z liści, kwiatów, czasami również owoców. Rośliny okrywowe, z uwagi na ich szeroką gamę zastosowań, można podzielić na te, które doskonale rosną i kwitną w miejscach cienistych i półcienistych, np. pod drzewami, oraz te, które preferują stanowiska słoneczne.

Do najcenniejszych krzewów o atrakcyjnych kwiatach, długim okresie kwitnienia i niewymagających co do podłoża można zaliczyć różę Rosa ×rugotida ’Dart’s Defender’. Krzew ten dorasta do 1 m, tworzy liczne rozłogi, dzięki którym doskonale zabezpiecza glebę przed erozją, zwłaszcza na skarpach. Różowe kwiaty z żółtym środkiem bardzo przyjemnie pachną. Jesienne przebarwienie liści jest wyjątkowo spektakularne. To odmiana zdrowa i odporna na mróz.

Do nieco bardziej wymagających, ale równie pięknych i polecanych do zadarniania odmian róż należą: kwitnąca na biało, tworząca ogromne kwiatostany ‘Alba Meidiland’, kwitnąca na intensywnie różowy kolor Lovely Fairy oraz jasnoróżowa ‘The Fairy’.

 Na stanowisku słonecznym dobrze czują się też tawuły japońskie Spiraea japonica, które oprócz ładnych, różowych lub białych płaskich kwiatostanów mają równie ozdobne liście. Tawuła japońska ‘Golden Princess’ ma piękny żółty kolor liści i różowe kwiaty. Odmianę 'Magic Carpet' wyróżnia intensywnie pomarańczowe ulistnienie.

Karłowe odmiany tawuły ‘Little Princess’ i ‘Japanese Dwarf’ kwitną na jasnoróżowo i mają zielone liście. Tawułę brzozolistną Spiraea betulifolia w odmianach ‘Tor’ i złotolistnej ‘Tor Gold’ zdobią białe atrakcyjne kwiaty zebrane w baldachogrona. Tawuły, posadzone blisko siebie, w odstępie 30-50 cm, w ciągu 1 lub 2 sezonów tworzą wspaniałe dywany.

 

 

Do krzewów stosowanych jako rośliny okrywowe można zaliczyć nową odmianę forsycji – ‘Courtasol’ Marée d’Or, osiągającą zaledwie 0,5 m wysokości, o pokładających się pędach, wąskich listkach i bardzo wczesnym, obfitym kwitnieniu, a także starszą, karłową odmianę ‘Maluch’. Bardzo dobrze w roli rośliny okrywowej sprawdza się hortensja wiechowata Hydrangea paniculata 'Dart’s Little Dot'.

Dereń biały Cornus alba Ivory Halo ma atrakcyjne białoobrzeżone liście i charakteryzuje się zwartym, niskim, trwałym pokrojem. Poza tym dereń biały jest rośliną wyjątkowo tolerancyjną co do gleby i zawartości wody w podłożu, dobrze rośnie na stanowisku słonecznym i w półcieniu.

 

Tawlina i złotlin

Jako roślina okrywowa coraz częściej stosowana jest tawlina jarzębolistna Sorbaria sorbifolia ‘Sem’. Ma nie tylko dekoracyjne, białe, puszyste, wiechowate kwiatostany, ale także liście przebarwiające się wiosną na kolor różowo-pomarańczowy, a później żółty. Tawlina tworzy silne podziemne rozłogi, jest odporna na niekorzystne warunki uprawy i tolerancyjna względem światła – dobrze rośnie na słońcu oraz w cieniu, chociaż tam jej liście są nieco bardziej zielone.

Inną dobrą rośliną okrywową polecaną do uprawy na stanowiskach słonecznych jest złotlin japoński Kerria japonica – niski krzew o zielonych pędach, białoobrzeżonych liściach i żółtych kwiatach pojawiających się wiosną. Roślina toleruje wszystkie przepuszczalne, niezbyt suche gleby.

 

Rośliny okrywowe cienia i półcienia

W zacienionych zakątkach ogrodów warto posadzić zimozielone barwinki pospolite Vinca minor.  Roślina ta, tworząc zwarty kobierzec z ciemnozielonych liści, najpiękniej wygląda na wiosnę, gdy kwitnie.

Polecane odmiany: ‘Atropurpurea’ o purpurowo-fioletowych kwiatach, ‘Ralph Shugert’ o dużych niebieskich kwiatach i liściach z białą obwódką, ‘Gertrude Jekyll’ o drobnych liściach i białych kwiatach. Dereń kanadyjski Cornus canadensis, posadzony pod okapem drzew, pełni, podobnie jak barwinek, funkcję dobrej rośliny okrywowej. Drobne kremowe kwiaty zdobią roślinę na przełomie maja i czerwca. Jesienią dereń kanadyjski zawiązuję czerwone owoce, a jego liście pięknie przebarwiają się na bordowy kolor.

W cieplejszych rejonach kraju, zwłaszcza na Dolnym Śląsku i w województwach zachodnich, jako roślina okrywowa doskonale sprawdza się dziurawiec kielichowaty Hypericum calycinum. Ta niewielka zimozielona lub półzimozielona krzewinka szybko rozrasta się za pomocą podziemnych rozłogów, tworzy wzniesione na wysokość do 30 cm pędy okryte ciemnozielonymi skórzastymi liśćmi.

Dodatkową zaletą dziurawca jest długie i obfite kwitnienie, trwające od czerwca do sierpnia, małe wymagania glebowe i to, że można go uprawiać zarówno na stanowiskach cienistych, jak i słonecznych. Bardzo obszerną grupą roślin, często stosowaną jako rośliny okrywowe, są byliny. W miejscach cienistych i półcienistych warto posadzić  większymi „plamami” m.in. miodunki Pulmonaria, bodziszki Geranium, brunnery Brunnera, konwalie Convallaria, funkie Hosta, tawułki Astilbe, pragnie i, ułudki Omphalodes, epimedia Epimedium i tiarelle Tiarella.

Wśród bylin zadarniających warto zwrócić uwagę na bodziszka korzeniastego i bodziszka żałobnego. Bodziszek korzeniasty Geranium macrorrhizum ‘Spessart’ kwitnie bardzo obficie na biało późną wiosną. Bodziszek żałobny Geranium pheum ‘Samobor’ zakwita na przełomie wiosny i lata.

Ma purpurowoczarne kwiaty i oryginalne liście pokryte dużymi brązowymi plamami. Bodziszek żałobny jest też spotykany w odmianie ‘Album’ – o białych kwiatach. Do bylin pięknie zadarniających duże powierzchnie zalicza się również niektóre powojniki Clematis. ‘Praecox’ w lipcu i sierpniu zdobi się w grona drobnych beżowofioletowych kwiatów.