Kłokoczka południowa Staphylea pinnata L. to krzew naturalnie występujący w środkowej Europie. W Polsce spotykany jest bardzo rzadko: w stanie dzikim w południowo-wschodniej części kraju, Jurze Krakowsko-Częstochowskiej i na Śląsku. Naturalnie rośnie w zaroślach i na skalnych zboczach w miejscach ciepłych. Wymaga gleb o dużej zawartości wapnia. Rosnąc na stanowiskach naturalnych, podlega ścisłej ochronie gatunkowej.

Nazwa „różańcowy krzew” wywodzi się od nasion tej oryginalnej rośliny, z których robi się różańce, a z twardego drewna krzyżyki. Rodzaj kłokoczka Staphylea był już znany w starożytności – Celtowie i Słowianie sadzili tę roślinę na kurhanach swoich zmarłych. Wykorzystywano ją także do celów magicznych, ponieważ wierzono, że chroniła przed złymi duchami czy piorunami.

Gałązki kłokoczki służyły dawniej między innymi do okadzania bydła przed pierwszym wiosennym wypasem na łąkach, święcono nimi także pola. We wschodniej Polsce dekorowano nimi palmy wielkanocne lub wstawiano pędy z pąkami do wazonów, przyspieszając ich kwitnienie, by uzyskać wspaniałą dekorację na Wielkanoc. W kuchni pączki kwiatowe kłokoczki wykorzystywane były również do kiszenia i służyły jako namiastka kaparów. Z nasion tłoczono olej, którym oświetlano izby.

Kłokoczka południowa dorasta do 2–5 m wysokości, ma wyprostowane, dość sztywne gałęzie i pędy pokryte białymi pionowymi prążkami. Liście ma sezonowe, pierzaste, złożone z 3–5 ostro piłkowanych listków, które ułożone są na pędzie naprzeciwlegle i wybarwiają się jesienią na żółto. Na przełomie maja i czerwca rozwijają się białe lub zaróżowione kwiaty, zebrane w zwisającą wiechę długości 15 cm z kilkoma kwiatostanami.

Kwiaty kłokoczki są bardzo miododajne i stanowią doskonały pożytek dla pszczół. Po kwitnieniu roślina zawiązuje owocostany w postaci bardzo ładnych, „nadmuchanych”, 2–3-komorowych torebek o pergaminowych ścianach, wewnątrz których znajdują się duże, bardzo twarde, brązowe, błyszczące nasiona. Średnica nasion może dochodzić do 1 cm, mają one ponadto bardzo charakterystyczny płaski znaczek. Owocostany z nasionami początkowo są zielone, a jesienią brązowieją. Poruszane przez wiatr charakterystycznie klekoczą – stąd wzięła się słowiańska nazwa: kłokoczka.

Krzew ten rośnie w ogrodzie praktycznie dobrze na każdej glebie, ale nie za suchej, najlepiej na żyznej i świeżej o odczynie od lekko kwaśnego do zasadowego. Na rabacie kłokoczka południowa powinna być posadzona w miejscu słonecznym lub lekko ocienionym. Jest prawdziwym rarytasem ogrodniczym i dość rzadko spotyka się ją w szkółkach. Ze stanowisk naturalnych pod żadnym pozorem nie może być pozyskiwana, gdyż jest prawnie chroniona.