Prawdziwy miłośnik sztuki ogrodowej nigdy nie osiada na laurach. Stale szuka nowych roślin lub na nowo odkrywa te zapomniane. I tu właśnie jest w czym wybierać, bo jest sporo atrakcyjnych bylin, które zasługują na to, aby sadzić je w jednym szeregu ze znanymi od lat pięknymi roślinami. Przedstawiamy najciekawsze z nich.

Wielki błękit
Bardzo atrakcyjną rośliną rabatową spokrewnioną z łubinem, jednak znacznie mniej znaną, jest baptysja błękitna Baptisia australis. Gatunek ten osiąga wysokość do 100 cm i utrzymuje kwitnienie od czerwca do sierpnia. Pod uprawę powinno się wybierać stanowiska w żyznym, umiarkowanie wilgotnym podłożu i o bardzo dobrym nasłonecznieniu. Byliny są niewymagające i długowieczne.

Gość z południa
Ciemiężyca czarna Veratrum nigrum jest gatunkiem wywodzącym się z górskich rejonów południowej Europy. Optymalnym stanowiskiem pod uprawę tej rośliny są gliniaste podłoża wyróżniające się dużą miąższością. Kwiatostany mają kształt wiechy i zawiązują się od czerwca do sierpnia na ponadmetrowej grubej łodydze. Uwaga, ciemiężyca jest rośliną trującą.

 

Ciemiężyca czarna Veratrum nigrum przed kwitnięciem (zdj.: Fotolia.com)

 

Królowa cienia

Smilacina racemosa majówka groniasta do złudzenia przypomina formą wzrostu kokoryczkę wonną. Mało tego, jej białe kłosy kwiatowe, które pojawiają się w maju, przypominają kwiatostany tawułki. Smilacina osiąga wysokość do 70 cm i czuje się najlepiej w umiarkowanie suchym gliniastym podłożu, na stanowiskach w półcieniu. Roślina szybko się rozrastatworzy efektowne ramy.

Purpura i błękit
Kupidynek błękitny Catananche caerulea rośnie najlepiej w umiarkowanie suchym podłożu, na jasnych, słonecznych stanowiskach. Kwiaty rozwijają się od czerwca do września. Byliny osiągają wysokość 60 cm, w nasadzeniach rabatowych doskonale wyglądają w towarzystwie m.in. takich roślin, jak krwawnik. Jest to szybko rosnąca, lecz krótkowieczna bylina. Jej kwiaty można zasuszyć.

Wysoko, coraz wyżej
Złotnica żółta Asphodeline lutea pochodzi ze słonecznej Italii. Bylina preferuje podłoże wapienne, w którym – jeśli jest ono dostatecznie przepuszczalne – może także zimować. Wysokość roślin wraz z pędami kwiatostanowymi może dochodzić do 130 cm. Pierwsze pąki rozwijają się pod koniec maja, kwiaty mają kolor jasnożółtywydają słodki, delikatny zapach.

Piwoniowy duet 

Na wyróżnienie zasługują także dzikie formy piwonii. Piwonia Młokosiewiecza Paeonia mlokosewitschii ma rzadko spotykany u tych roślin żółty kolor kwiatów. Gatunek ten osiąga wysokość ok. 60 cm i czuje się najlepiej w nieco wilgotnym podłożu. Piwonia delikatna Paeonia tenuifolia rozwija się pomyślnie na słonecznych, umiarkowanie suchych stanowiskach w ogrodzie skalnym. Charakteryzuje się pierzastymi liśćmi. Obydwa gatunki kwitną w maju.

 

Piwonia delikatna Paeonia tenuifolia (zdj.: Fotolia.com)

Gwiazda późnego lata
Tarczyca siwa Scutellaria incana osiąga wysokość do 80 cm. Kwiaty tej atrakcyjnej byliny rabatowej zawiązują się późnym latem. Po kwitnieniu powstają w ich miejsce popielatoszare nasienniki, które są ładną ozdobą ogrodu zimowego. Pod uprawę winniśmy wybierać umiarkowanie wilgotne stanowiska w pełnym słońcu. Gatunki pokrewne: tarczyca pospolitaoszczepowata.

Prawdziwy rarytas
Jeffersonia dubia wyróżnia się umiarkowanym tempem wzrostu, osiągając ostatecznie wysokość 30-50 cm. Uchodzi przy tym za roślinę wymagającą. Rośliny winno się uprawiać na osłoniętym stanowisku w obrębie nasadzenia drzewiastego w umiarkowanie wilgotnym, zasobnym w pokarm podłożu próchnicznym. Byliny kwitną w marcukwietniu. Należy uważać, aby nie uszkodzić korzeni.

Białe kule kwiatów
Gillenia Gillenia trifoliata osiąga wysokość 1 m i przyjmuje zwarty, krzaczasty pokrój. Cechami charakterystycznymi tego gatunku są czerwonobrązowy kolor młodych pędów i filigranowe białe kwiaty zebrane w luźne kwiatostany. Te pojawiają się na przestrzeni czerwcalipca. Gillenia prezentuje się okazale także jesienią, kiedy to liście wybarwiają się na kolor pomarańczowo czerwony.