Choroba ta występuje tylko na brzoskwiniach i jest powodowana przez grzyb Taphrina deformans. Jeśli nie będzie zwalczana, już po kilku latach liście porażonych drzew stają się coraz drobniejsze, z sezonu na sezon owoców jest mniej, a kora łuszczy się i odpada. Może dojść do pękania pnia. Kwiaty wcześniej obumierają i opadają. Objawy na owocach występują bardzo rzadko i są niezauważalne. Drzewo jest wrażliwe na niskie temperatury oraz inne infekcje.

 

Objawy porażenia

Pierwsze symptomy pojawiają się pod koniec wiosny. Liście są poskręcane, blaszka wzdęta i krucha. Na porażonych liściach pojawia się delikatny szarobiały nalot złożony z worków z zarodnikami grzyba. Zarodniki uwalniają się z worków, np. podczas deszczu, przyklejają się do pędów i łusek pąków i pozostają tam do następnego sezonu wegetacyjnego. Wczesną wiosną dochodzi do infekcji rozwijających się liści i cykl się powtarza.

 

Zapobieganie  

Ochrona brzoskwiń przed tą chorobą wymaga dokładnej obserwacji drzewa i przyrody. Podstawowym błędem jest przeoczenie fazy nabrzmiewania pąków, ponieważ w momencie ukazania się pierwszych listków dochodzi do infekcji i wtedy jest za późno na jakiekolwiek zabiegi chemiczne. Opryskiwanie należy przeprowadzić w okresie bezlistnym drzewa, czyli jesienią i wczesną wiosną (od opadnięcia liści do fazy nabrzmienia pąków). Zabiegi wczesnowiosenne można wykonywać nawet w lutym, jeśli temperatura przekroczy 5°C.

 

Preparaty chemiczne

Z listy środków ochrony roślin, zarejestrowanych przeciwko kędzierzawości liści brzoskwiń, najczęściej stosowane są: Miedzian 50 WP, Miedzian 50 WG, Miedzian Extra 350 S.C., Pomarsol Forte 80 WG i Syllit 65 WP. Fungicydy miedziowe najlepiej dawkować jesienią, natomiast pozostałe tuż przed pękaniem pąków. Zabieg musi być wykonany bardzo dokładnie. Roztworem cieczy należy pokryć drzewo od podstawy pnia aż do końcówek pojedynczych gałązek.