Obecność tego owada możemy poznać po placach więdnących roślin i lekko zaznaczonych smugach wzniesionej ziemi nad jego podziemnymi korytarzami. Drążąc chodniki, turkuć podgryza napotykane korzenie i podrywa młode rośliny, które zasychają i więdną. Turkucie są najbardziej szkodliwe w inspektach, ogrodach i na działkach.

Jest ich najwięcej w ogrodach o wilgotnej i próchnicznej glebie, w okolicach kompostowników. Owad dorosły ma długość ok. 5-7 cm. Larwy i osobniki dorosłe zimują w glebie na głębokości 0,5-1 m.

 

 

Na zimowanie turkucie wybierają miejsca o wyższej temperaturze w glebie. Fakt ten można wykorzystać w zwalczaniu tych szkodników. Jesienią wykopujemy doły o głębokości ok. 60-100 cm i wypełniamy je końskim obornikiem lub liśćmi. Obornik możemy zasypać cienką warstwą ziemi lub liśćmi.

Turkucie zagrzebują się w oborniku lub liściach i tam zimują. Zimą, gdy gleba nie jest zamarznięta, należy odkopać owe doły i powybierać zimujące tam turkucie. Gdy jest mróz, możemy rozsypać obornik na grządki, wówczas zimujące tam owady zginą.

czasie sezonu wegetacyjnego możemy zakopać w kilku miejscach ogrodu 5-litrowe butelki po napojach z odciętymi końcówkami. Górna część butelki musi być na tej samej wysokości co powierzchnia gleby. Odległości między wkopanymi butelkami łączymy poziomo ułożonymi deskami.

 

Owady w ogrodzie

 

Turkucie w ciągu dnia przebywają w swych podziemnych korytarzach, a nocą wychodzą na powierzchnię gleby. Dochodząc do deski, kroczą wprost do umieszczonych w glebie butelek-pułapek. Rankiem wystarczy opróżnić butelki.

Do pojemników można wlać niewielką ilość wody. Turkucie nie lubią częstego spulchniania gleby i zapachu olchy. Na grządkach możemy rozkładać w pewnej odległości gałązki olchowe lub co 2-3 dni polewać grządki wywarem z kory olchowej.