Więcej o roślinie poniżej:
Przegorzan (Echinops)
kategoria: byliny
stanowisko: słońce
wysokość: do 1 m
mrozoodporność: do -20°C
odczyn gleby: lekko zasadowy
preferencje glebowe: lekka, przepuszczalna, piaszczysta, zasobna w wapń
podlewanie: mało
barwa liści/igieł: srebrzystozielona
barwa kwiatów: niebieska
pokrój: wzniesiony
okres kwitnienia: lipiec-wrzesień
wysiew: wiosna
rozmnażanie: siew, sadzonki korzeniowe, podział
trwałość liści: sezonowe
zastosowanie: balkony, kwiaty cięte, tarasy, rabaty, roślina miododajna
tempo wzrostu: szybkie
Przegorzan - sylwetka
Przegorzany to rośliny stepowe, zadomowione głównie w południowej Europie, Azji centralnej i Afryce. Podobnie jak astry i margerytki, należą do rodziny złożonych. Ze względu na symetryczną formę oraz stonowane wybarwienie, przegorzan bywa uprawiany jako roślina towarzysząca, stanowiąca atrakcyjne tło dla gatunków wyróżniających się mocnym wybarwieniem, np. krwawników, rudbekii i dzielżanów. Przegorzan pasuje stylem zarówno do ogrodów naturalnych, jak i nowoczesnych. Warto zauważyć, że jest naturalnym wabikiem pszczół.
Forma wzrostu przegorzanu
Jednym z najważniejszych gatunków ogrodowych jest przegorzan pospolity echinops ritro. W zależności od odmiany, osiąga on od 60 do 100 cm, wydając od lipca do września stalowoniebieskie kuliste kwiatostany średnicy od 5 do 7 cm. Godną polecenia odmianą jest ‘veitch’s blue’. W tym samym czasie co przegorzan pospolity kwitnie też e. Bannaticus o kwiatach niebieskich.
Ten gatunek osiąga wysokość od 80 do 160 cm (odmiana ‘taplow blue’ – 120 cm, ‘blue glow’ – 160 cm). Z kolei przegorzan kulisty e. Sphaerocephalus z odmian ‘arctic glow’ i ‘niveus’ wydaje kwiaty białe (od czerwca do września) i osiąga wysokość od 160 do 180 cm.
Przegorzan - stanowisko
Przegorzan czuje się najlepiej na słonecznych stanowiskach w przepuszczalnym, niezbyt żyznym podłożu. Jeśli ziemia jest przez dłuższy czas wilgotna/zalana, rośliny zaczynają gnić i stają się podatniejsze na mączniaka.
Pielęgnacja przegorzanu
Byliny rozmnaża się przez wysiew nasion lub podział bryły korzeniowej wiosną lub jesienią. Wysokie odmiany winny być palikowane, aby nie obłamały się na wietrze. Zaraz po kwitnieniu można je przyciąć, aby nie rodziły masowo nasion i nie wysiewały się w całej okolicy. Podczas wilgotnych zim uprawy zaleca się okrywać świerkowymi gałązkami.
Komentarze