Gdy w ciepły wiosenny dzień na rabacie rozwijają się małe kolorowe kapturki, może się wydawać, że w ogrodowym powietrzu unosi się delikatny dźwięk miniaturowych dzwoneczków. W czerwcu, a czasem już w maju, zaczynają kwitnąć różne gatunki dzwonka Campanula. Jednym z najwcześniej kwitnących jest dzwonek rapunkuł C. rapunculus, którego kwiaty możemy zauważyć na stanowiskach naturalnych w lesie lub na łące. Dwuletnia roślina ma pędy długości do 100 cm i mięsiste liliowe kwiaty. Ułożone w płaską rozetę liście rodzimego dzwonka można jeść jak roszponkę. Małe korzenie już w XVII w. były cenione jako smaczne warzywo, które było spożywane przede wszystkim na surowo.

W ogrodzie skalnym i szczelinach suchych murków dobre warunki życia znajdują głównie gatunki tworzące poduszki, jak na przykład dzwonek dalmatyński C. portenschlagiana. Niewielka (wysokość do 15 cm) zimozielona bylina o małych gwiaździstych kwiatach pochodzi z wapiennych gór adriatyckiego wybrzeża Chorwacji. Także poduszkowo rozrastają się pędy dobrze znanego dzwonka karpackiego C. carpatica. Lubiąca słońce okrywowa bylina pochodzi z Karpat i jest uprawiana od ponad dwustu lat.

Charakterytyczna cecha dzwonków - mnogość fioletowych kwiatów (zdj.: Fotolia.com)

 

Późną wiosną i latem nad poduszkami liści wyrastają pędy długości 20-30 cm z niebieskimi kwiatami podobnymi do małych czarek. Natomiast białe kwiaty ma odmiana o nazwie ‘White Clips’. Dzwonek Poszarskiego C. poscharskyana ma dłuższe wiotkie pędy z większymi liśćmi i wiechami kwiatów. Pochodząca także z Chorwacji bylina może okrywać ciepłe ściany ogrodowych murków. Nadaje się ponadto na obwódki rabat mieszanych.

Zupełnie inny pokrój mają gatunki dzwonka o długich, prostych pędach. Dzwonek skupiony C. glomerata wypuszcza pędy długości do 50 cm, które są zwieńczone kulistymi gronami ciemnofioletowych kwiatów. Natomiast dzwonek szerokolistny C. latifolia wyrasta na wysokość ponad 100 cm i otwiera duże kwiaty o kształcie wydłużonych dzwonków z wywiniętymi brzegami. Wysokie gatunki dzwonka są roślinami wiodącymi, które swoim pokrojem znacząco wyróżniają się w aranżacji rabatowej, nadając jej wyjątkowy wygląd.

Pod krzewami bardzo efektownie prezentują się w towarzystwie świecznicy Cimicifuga oraz bodziszka krwistego Geranium sanguineum, a także paproci. Na rabacie wysokie dzwonki tworzą wspaniałe grupy w połączeniu z innymi okazałymi bylinami, jak na przykład ostróżką Delphinium, piwonią Paeonia i płomykiem wiechowatym Phlox paniculata. Oba długopędowe gatunki dzwonka dobrze czują się w miejscach półcienistych. Pochodzący z obszarów leśnych dzwonek szerokolistny dobrze radzi sobie nawet w mocniej zacienionych miejscach, lśniąc jeszcze głębszymi odcieniami koloru niebieskiego. Po ścięciu długie pędy kwiatowe tych dzwonków bardzo ładnie wyglądają w wazonie i długo zachowują świeżość.

Dzwonki są witalnymi roślinami o niewielkich wymaganiach. Większość gatunków lubi ziemię przepuszczalną, lekko wapienną i niezbyt żyzną. Nadmierne nawożenie sprawia, że tkanki roślin stają się miękkie i wiotkie, a ponadto bardziej podatne na porażenia chorobami grzybowymi. Dzwonek brzoskwiniolistny C. persicifolia nawet na jałowych i suchych stanowiskach wyróżnia się bujnym kwitnieniem. Zadziwiająca jest także jego łatwość rozsiewania nasion oraz skłonność korzeni do podziemnych wędrówek. Po paru latach niebieskie lub białe kwiaty byliny można odnaleźć we wszystkich zakątkach.

 

Rodzaj dzwonek obejmuje około 300 gatunków, głównie bylin. Są to rośliny bardzo wytrzymałe, które ponownie pojawiają się na rabacie po każdej zimie. Rozmnażamy je przez podział bryły korzeniowej, a większość dodatkowo przez wysiew. Popularny dzwonek ogrodowy C. medium rozmnaża się tylko z nasion, bo jest rośliną dwuletnią. Uprawę rozpoczynamy w maju, a w następnym roku rozwiną się pędy długości około 100 cm z kwiatami niebieskimi, różowymi lub białymi.

Jednym z najmniej wymagających gatunków jest pochodzący z Japonii dzwonek kropkowany C. punctata. Jego odmiana ‘Sarastro’ może rosnąć przez wiele lat w jednym miejscu. Każdego roku kwitnie niezawodnie przez wiele tygodni, zachwycając dużymi, długości kciuka, fioletowymi kwiatami z ciemniejszymi cętkami w środku.