W zimowym ogrodzie po opadnięciu liści na pierwszym planie pojawiają się pędy niektórych krzewów. Chociaż nie są tak bardzo widoczne jak jaskrawe kwiaty, to trudno nie zauważyć czerwonych, żółtozielonych czy niemal czarnych odcieni kory. Wypełniają one ogród niezwykłymi, tajemniczymi strukturami, mocno wyróżniając się na tle innych krzewów. Wyraźne kolorowe znaki ożywiają poszarzałe rabaty, a uroku dodaje im nawet zielone tło zimotrwałych iglaków. 

Nadzwyczaj malowniczym krzewem jest dereń biały Cornus alba. Odmiana ’Kesselringii’ ma bardzo ciemną korę, natomiast ’Sibirica’ i ’Spaethii’ wyróżniają się tonami jaskrawoczerwonymi. Dosyć rzadko spotykaną formą jest ’Sibirica Variegata’, która zdobi się nie tylko w kolorową korę, ale także w pstrokate zielono-białe liście. Podobnie barwną wiosenno-letnią szatę nosi odmiana ’Argenteomarginata’, w zimnej porze roku zwracająca uwagę efektowną purpurową korą swych pędów.

Warto wiedzieć, że atrakcyjnym krzewom nie szkodzą nawet silne mrozy. Dereń biały pochodzi z bardzo zimnych rejonów północnej Rosji i Syberii, a do Europy trafił w połowie XVIII wieku sprowadzony do londyńskiego Chelsea Physic Garden. Niedługo potem ogród botaniczny we Frankfurcie otrzymał jeden okaz krzewu, który dał początek uprawie wielu atrakcyjnych odmian.

Później ogrodników zainteresowały inne gatunki krzewu. Na przykład dereń rozłogowy Cornus sericea stał się przodkiem pięknej ogrodowej formy ’Flaviramea’ o zielonożółtej korze, która zaspokaja naszą zimową tęsknotę za świeżą zielenią w odcieniach przywrotnika.

Na naturalnych stanowiskach przyciągają wzrok inne gatunki. Podczas zimowego spaceru na pewno zauważymy jednoroczne ciemnoczerwone pędy rodzimego derenia świdwy Cornus sanguinea, które są doskonałym materiałem na podstawy wieńców. Dereń jest szybko rosnącym krzewem o niezwykle twardym drewnie, które kiedyś służyło do wyrobu łuków i uchwytów różnych narzędzi.

W ogrodzie te naturalne derenie doskonale wplatają się w mieszane żywopłoty,  a formy o liściach różnobarwnych idealnie sprawdzają się w rolach solistów. W maju na pędach krzewów rozwijają się delikatne kwiaty zebrane w nieduże kwiatostany.

 

 

Od sierpnia pojawiają się białe lub czarne owoce, a jesienią odbywa się spektakl ognistych barw liści. Krzewy dobrze radzą sobie w miejscach nasłonecznionych i półcienistych. Nie przeszkadza im nawet zasadowy odczyn podłoża, pod warunkiem że jest przepuszczalne. Piękne krzewy zdobią ogród przez cały rok. Na kolejny sezon musimy jeszcze trochę poczekać, teraz powinniśmy zadowolić się kolorami pędów odsłoniętych jesienią.