Moda na rośliny iglaste w Europie Zachodniej znacznie osłabła na rzecz bylin i krzewów liściastych. Tymczasem w Polsce iglaki ciągle cieszą się sporym zainteresowaniem, zwłaszcza te o wolnym tempie wzrostu i zwartym pokroju.

Nawet w najmniejszym ogródku zmieści się świerk biały Picea glauca ‘Dendrofarma Gold’. Jest to karłowa odmiana uzyskana przez Michała Kałuzińskiego w 2000 roku. Roślina tworzy idealną zieloną kulę, która po 10 latach osiąga zaledwie 40 cm średnicy. Co ciekawe, wiosenne przyrosty są intensywnie żółte. Roślina preferuje gleby umiarkowanie wilgotne, miejsca słoneczne i jest odporna na mróz. W 2006 r. odmiana ta została nagrodzona brązowym medalem w Konkursie Roślin Nowości wystawy „Zieleń to Życie”.

Inną interesującą nowością tego samego hodowcy, uzyskaną w 1996 roku, jest jałowiec pospolity Junniperus communis ‘Bagnet’. Ten wąski, strzelisty krzew przyrasta rocznie zaledwie o 5-10 cm, przy czym osiąga maksymalnie 20 cm szerokości. Doskonale rośnie na glebach suchych, ale na wschodzie kraju może przemarzać. W centrum i na zachodzie zimuje bez problemu. Obie rośliny nadają się do ogrodów skalnych i na wrzosowiska.

W ogrodach o wystawie północnej, zacienionych lub o niewielkiej ilości światła słonecznego, dobrze sprawdzą się polskie odmiany cisów. Cis pośredni Taxus x media ‘Książę’ to gęsty krzew o szerokokolumnowym pokroju dorastający do 2-3 m. Odmiana została wyhodowana w 2005 r. przez Joannę Widaj. Jest to klon męski, zatem nie zawiązuje nasion. Doskonale nadaje się do tworzenia żywopłotów.

Do sadzenia jako solitery lub w niewielkich grupach polecane są dwie inne żeńskie odmiany cisa pośredniego: ‘Oliwka’ i ‘Stefania’. Odmiana ‘Oliwka’, uzyskana także przez Joannę Widaj, jest krzewem wąskokolumnowym, zawiązującym liczne nasiona otoczone ozdobnymi czerwonymi osnówkami. Młode wiosenne przyrosty mają charakterystyczne oliwkowozielone zabarwienie, a starsze są intensywnie ciemnozielone.

Z kolei ‘Stefania’ przyciąga uwagę dwubarwnymi igłami. Jest to kolumnowy krzew wyhodowany w szkółce Kurowskich na początku XXI wieku. Roślina tworzy płaskie, wiosną złocistożółte, później kremowe igły z zielonym paskiem w środku. Nasiona są nieliczne, mają koralowoczerwone osnówki. Wszystkie trzy odmiany cisa są mało wymagające i odporne na mróz.

 

Cis pośredni i żywotnik olbrzymi

Kolejną ciekawą rośliną jest cis pośredni Taxus x media ‘Tymon’ – odmiana męska otrzymana z siewek cisa pośredniego ‘Hicksii’ w szkółce Kurowskich w Końskowoli. To bardzo interesujący krzew o dość silnym wzroście, rozłożysty, starsze rośliny przyjmują pokrój szerokostożkowaty. Rocznie przyrasta o 15-20 cm. Młode przyrosty mają intensywnie złotożółtą barwę,
z wiekiem igły stają się kremowe na brzegu, z zielonym paskiem pośrodku.

Żywotnik olbrzymi Thuja plicata ‘Kager’s Beauty’ to karłowa odmiana o kopiastym pokroju i wolnym tempie wzrostu, osiągająca 0,5-1 m wysokości oraz podobną szerokość. Wyhodowana została przez Annę Kager. W handlu oferowana jest także w formie piennej, w postaci małego drzewka zaszczepionego na niewysokiej podkładce. Pędy i gałązki są drobne, ułożone horyzontalnie, przewieszające się, pokryte płaskimi zielonymi łuskami oraz grubszymi igłami. Starsze gałązki są brązowe. Zimą krzewy brunatnieją. Rośliny w pierwszych latach uprawy tworzą formy płaskokuliste, później wykształcają przewodnik i się wypiętrzają.

Jedną z najbardziej znanych w Europie polskich odmian jest żywotnik zachodni Thuja occidentalis ‘Janed Gold’ syn. ‘Golden Smaragd’. To zwarty krzew o regularnym stożkowatym pokroju i trwałej złocistej barwie gałązek. Po 10 latach dorasta do 3 m wysokości. Odmiana została wyhodowana w 1999 r. przez Edwarda Kubika, a w 2008 r. zdobyła brązowy medal w Konkursie Roślin Nowości wystawy „Zieleń to Życie”.

 

 

Majestatyczne drzewa z polskiej hodowli

Cyprysik nutkajski Chamaecyparis nootkatensis ‘Gloria Polonica’ to odmiana wyselekcjonowana przez Michała Kałuzińskiego w 1997 r., nagrodzona brązowym medalem targów Plantarium w Holandii
w 2008 roku. Drzewo jest bardzo atrakcyjne ze względu na obecność obok zielonych pędów także licznych kremowobiałych gałązek. Jest to jedna z najpopularniejszych w Europie odmian polskiej hodowli z grupy roślin iglastych oraz pierwsza odmiana cyprysika nutkajskiego o płaczącym pokroju i jednocześnie pstrym ulistnieniu. Drzewo po 10 latach uprawy osiąga 2,5 m wysokości, jest odporne na mrózi i mało wymagające co do gleby.

Dużym, szybko rosnącym drzewem o zwisających pędach i kopulastym pokroju jest świerk pospolity Picea abies ‘Dr Barański’, który osiąga do 20 m wysokości. Korona starszych drzew przyjmuje postać malowniczej ażurowej kopuły. Pędy są szeroko rozpostarte i przewieszają się pod własnym ciężarem. Odmiana została wyselekcjonowana w 1975 roku w Górach Świętokrzyskich przez Stanisława Barańskiego, ale do uprawy i handlu wprowadzono ją dopiero w 2012 r. Bardzo ciekawe są polskie odmiany miłorzębu dwuklapowego. Wśród nich na uwagę zasługuje ’Leda‘ o dwubarwnych liściach uzyskana w 1997 roku przez Jakuba Dolatowskiego.