Byliny ozdobne tworzą dużą, ale nie do końca poznaną grupę. Zaliczane do niej niektóre gatunki wciąż bytują w cieniu, nieodkryte i niedoceniane. Wśród takich mało znanych bylin znajdziemy pełne uroku świecznice Cimicifuga. Ich białe wiechowate kwiatostany na długich pędach i dekoracyjne liście z łatwością wzbogacą pejzaż każdego ogrodu. 

 

Pochodzenie świecznic

Długowieczne rośliny pochodzą z obszarów leśnych. Dlatego najlepiej czują się  na rabacie lekko zacienionej lub w pełni cienistej, na przykład w pobliżu wysokich krzewów i drzew liściastych. Świecznica sercolistna Cimicifuga racemosa var. cordifolia toleruje nawet miejsca nasłonecznione przez parę godzin w ciągu dnia.

W zależności od gatunku i odmiany świecznice kwitną od lata do jesieni. Jako pierwsza – już w lipcu – swoje kremowe, łukowato zwieszające się kwiatostany na pędach długości do 180 cm rozwija świecznica groniasta Cimicifuga racemosa. Sezon zamyka  odmiana ‘White Pearl’ świecznicy prostej Cimicifuga simplex, kwitnąca od września do października.

Idealne warunki

Świecznicy najbardziej odpowiadają stanowiska zacienione z ziemią lekko wilgotną, urodzajną i bogatą w próchnicę. Tutaj towarzyszyć jej mogą rośliny o zbliżonych upodobaniach, jak np. jesienny zawilec japoński Anemone hupehensis, kirengeszoma Kirengeshoma palmata, tojad Aconitum, tawułka Astilbe i funkia Hosta. Jeśli chcielibyśmy wyczarować pod ogrodowymi drzewami prawdziwie leśną aurę bylinową, uzupełnijmy kompozycję kępami paproci, trawy ozdobnej, trawopodobnej kosmatki Luzula czy turzycy Carex. Pozostałe na rabacie puste miejsca doskonale wypełnią ozdobne rośliny okrywowe, jak np. niezapominajka kaukaska Brunnera i miodunka Pulmonaria.

Odmiany świecznicy są w większości roślinami wysokimi. Ich pędy kwiatowe osiągają długość od 1,2 do 1,8 m. Świecznica dahurska Cimicifuga dahurica wyrasta nawet na wysokość 2 metrów. Smukłe kwiatostany niektórych najbardziej okazałych odmian mają długość do 90 cm. Wśród najmniej okazałych wyróżnia się świecznica japońska Cimicifuga japonica var. acerina ‘Compact’.

Gęsto rozkrzewiona bylina ma pędy wysokości tylko 60-80 cm, ale jej kwiaty niestety nie pachną. Natomiast w okresie kwitnienia nad rabatą z innymi gatunkami, na przykład świecznicą groniastą, krzewiastą, jak również prostą, unosi się dosyć mocny zapach, który przyciąga do ogrodu mnóstwo wielobarwnych motyli i pszczół.

Niektóre świecznice zwracają uwagę nie tylko wspaniałymi kwiatostanami. Odmiana ‘Brunette’ świecznicy prostej pyszni się dużymi, ładnie wyciętymi, czarnoczerwonymi liśćmi. Duża kępa gęsto ułożonych liści wygląda bardzo dekoracyjnie. W ciemno ubarwione liście zdobią się także inne świecznice, jak na przykład ‘Atropurpurea’ i ‘Pink Spike’, która ma w dodatku delikatnie zaróżowione kwiaty i ciemnoczerwone pędy.

Właśnie te odmiany tworzą wyjątkowo interesujące aranżacje w połączeniach z kwiatami białymi i różowymi. Bliskie sąsiedztwo jasnych barw niemal zawsze wspaniale rozświetla ciemne odcienie liści świecznic. Daje to niezwykłe efekty w miejscach najbardziej zacienionych, gdzie świetlne kontrasty są szczególnie potrzebne i warte wprowadzania.        

       

Okresy kwitnienia świecznic

Cimicifuga racemosa                            lipiec - wrzesień

C. racemosa var. cordifolia                   sierpień - wrzesień

C. dahurica                                            sierpień - październik

C. japonica ‘Compacta’                         sierpień - październik

C. ramosa ‘Pink Spike’                          sierpień - październik

C. ramosa ‘Atropurpurea’                      wrzesień

C. simplex ‘Brunette’                             wrzesień

C. simplex ‘White Pearl’                        wrzesień - październik