Ogród ozdobny w lipcu

Kwiaty na suche bukiety

Zaczynamy ścinać rośliny przeznaczone na suche bukiety, najlepiej w słoneczne przedpołudnia.

Wysiewamy dwuletnie

W lipcu można jeszcze wysiewać nasiona roślin dwuletnich: stokrotki, bratki, niezapominajki, naparstnice, malwy, goździki brodate, dzwonki.

Sadzimy zimowity

Czyścimy cebule tulipanów i przenosimy do suchego, przewiewnego pomieszczenia. Sadzimy bulwy zimowitów na głębokość 15-20 cm.

Zasilamy rabatowe

Szałwie, żeniszki, lobelie, gazanie, aksamitki i inne rośliny rabatowe warto przynajmniej raz w miesiącu zasilić nawozem wieloskładnikowym i regularnie podlewać, aby do późnej jesieni pięknie kwitły.

Usuwamy przekwitłe kwiatostany

Regularnie usuwamy przekwitłe kwiatostany roślin, co przedłuża ich kwitnienie. Wysokie byliny, niezbyt odporne na wiatry i wyleganie, podwiązujemy do podpór.

Siejemy byliny

Wysiewamy jeszcze nasiona wielu bylin, np. dzwonka karpackiego, łubinu trwałego, bodziszka, orlika, gęsiówki, żagwinu i innych.

Pielęgnacja piwonii latem

Kiedy skończy się kwitnienie piwonii, warto zasilić starsze okazy. Na jeden krzak wystarczy ok. 30 g nawozu pełnoskładnikowego o większej zawartości potasu.

Balkony i tarasy: prusznik w kolorze nieba

Rodzaj prusznik Ceanothus obejmuje około 50 gatunków krzewów pochodzących z Ameryki Północnej, zawsze zielonych lub zrzucających liście na zimę. Ich największym atutem jest wielka masa drobnych, najczęściej niebieskich, kwiatów długo utrzymujących się na roślinach. Ze względu na słabą zimotrwałość (niektóre gatunki, okryte na zimę, mogą być uprawiane w najcieplejszych rejonach naszego kraju) pruszniki w Polsce najlepiej jest sadzić w dużych donicach, przenoszonych na zimę do pomieszczeń.

Spośród gatunków zawsze zielonych najczęściej spotykany jest prusznik Burkwooda C. burkwoodii, natomiast najłatwiejsze do dostania pruszniki o liściach sezonowych to dorastające do 1,5-2 m: odmiana 'Gloire de Versailles' i różowo kwitnąca ‘Marie Kimon’. W uprawie krzewy wymagają koniecznie podłoża przepuszczalnego o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Mogą rosnąć na stanowisku słonecznym lub półcienistym.

Drzewa i krzewy: kielichowiec plenny

Kielichowiec plenny Calycanthus fertilis Walt dorasta do wys. 2-3 m, tworząc u podstawy liczne pędy odroślowe, na których sadzone są wąsko-jajowate lub eliptyczne liście, dł. 5-15 cm, na wierzchu ciemnozielone, na spodzie sine. Duże kwiaty są osadzone pojedynczo na szczycie krótkich pędów i gałązek. W ich budowie okwiat nie jest zróżnicowany na kielich i koronę. Płatki, nazywane tepalami, są wąskie, ciemnowiśniowe lub purpurowo-brązowe. Pojedyncze kwiaty mają średnicę do 5 cm i są bezwonne.

Krzewy kielichowca wonnego C. floridus mają liście i młode pędy pokryte gęsto drobnymi filcowatymi włoskami. Okres pełni kwitnienia przypada u kielichowców na czerwiec i lipiec, ale pojedyncze kwiaty ukazują się aż do jesieni. Owoce to brązowe niełupka. Krzewy są dość wytrzymałe na mróz, jedynie w bardzo mroźne zimy przemarzają do granicy śniegu. Dobrze regenerują szkody mrozowe, odbudowując po dwóch sezonach część nadziemną.

Krzewy kielichowca plennego są odporniejsze na mróz niż kielichowca wonnego. Wymagają żyznych i dostatecznie wilgotnych, przepuszczalnych gleb. Lubią stanowiska ciepłe w pełnym słońcu, jak i w półcieniu, osłonięte przed mroźnymi wiatrami. Ładnie prezentują się na rabatach z bylinami i innymi krzewami

Warzywnik: lipcowy wysyp pomidorów

W tym miesiącu zbieramy dojrzałe owoce pomidora rosnącego w tunelach foliowych, dojrzewają również owoce innych warzyw psiankowatych – oberżyny i papryki. Pomidory rosnące w gruncie bez osłon rozpoczynają plonowanie pod koniec miesiąca. Pamiętajmy o systematycznym podwiązywaniu do palików odmian wysoko rosnących i usuwaniu pędów bocznych.

Owoce pojawiające się w gronach na głównym najsilniejszym pędzie będą duże i lepszej jakości. Usuwamy również nadmiar liści, szczególnie tych rosnących w dolnej części krzaka, pod pierwszym gronem z owocami. Zabiegi te powodują przewietrzenie roślin i lepsze wybarwianie się owoców.

Sad: usuwanie odrostów korzeniowych

Od wiosny do jesieni z gleby przy pniach drzew owocowych mogą wyrastać młode pędy, czyli odrosty korzeniowe. Najczęściej nie wyglądają jak odmiana szlachetna, ponieważ wybijają z pąków śpiących na korzeniach podkładki. Czasami mogą też wyrastać z szyjki korzeniowej albo z dolnego odcinka pnia. Jeśli ich w porę nie usuniemy, wyrastają bardzo silnie i mogą nawet przerosnąć całe drzewo. Często dzieje się tak w przypadku śliw czy brzoskwiń. Odrosty korzeniowe wycinamy systematycznie w miarę ich wyrastania. Można to zrobić sekatorem albo ostrym szpadlem.

Ważne, żeby wyciąć odrosty w miarę nisko przy samej powierzchni gleby. Niestety, nie jesteśmy w stanie usunąć ich popularnymi herbicydami zawierającymi glifosat, ponieważ możemy jednocześnie osłabić całe drzewo.