W sierpniu możemy (i powinniśmy) wysiewać międzyplony, których jednym z celów jest zapobieganie zjawisku zwanemu zmęczeniem gleby. Najlepiej wykorzystać do tego celu tzw. rośliny fitosanitarne. Dzięki swoim wydzielinom korzeniowym korzystnie działają na poprawę stanu środowiska glebowego. Wpływają na rozwój życia biologicznego gleby, co z kolei oddziałuje na ograniczenie sprawców chorób i szkodników roślin.

Gorczyca, a szczególnie odmiany mątwikobójcze (np. ‘Metex’ czy ‘Bardena’), zmieniają skład płciowy populacji nicieni – szkodników roślin, co ogranicza ich liczebność. Podobnie działają lucerna, żyto czy zapomniana już, niestety, esparceta.

Niedoceniany przez hobbystów i działkowców owies jest bardzo cenioną rośliną fitosanitarną. Przerywa tzw. ciąg zarazkowy patogenów, a także dzięki swoim szerokim liściom ogranicza wzrost chwastów. Uprawa roślin fitosanitarnych korzystnie wpływa na urodzajność gleby. Normy wysiewu roślin fitosanitarnych w międzyplonach wynoszą: żyto (18 g nasion/m²), owies (15-20 g nasion/m²), łubin (20 g nasion/m²), wyka (15-20 g nasion/m²), koniczyna biała (1-3 g nasion/m²), bobik (15-20 g nasion/m²) oraz gorczyca (2-3 g nasion/m²).

Rośliny fitosanitarne można uprawiać w mieszankach, co jeszcze bardziej wzmacnia ich działanie, np. owies z seradelą (w stosunku 3:1) lub żyto z koniczyną (w stosunku 4:1). Na glebach wykazujących objawy zmęczenia lub na dawno nieuprawianych stanowiskach (np. opuszczone działki, zaniedbane ogrody) rośliny fitosanitarne należy uprawiać przez rok lub dwa lata przed uprawą planowanej rośliny.

Wybierając rośliny fitosanitarne, należy pamiętać o tym, aby nie wprowadzać do uprawy gatunków, które spokrewnione są z planowanymi w uprawie roślinami, bo doprowadzi to do zmęczenia gleby. Rośliny fitosanitarne można albo przekopać jesienią, albo pozostawić na grządkach aż do wiosny.