Ogród ozdobny: wykopywanie mieczyków

Jak większość geofitów niezimujących w gruncie bulwy mieczyków wykopujemy przed zimą. Termin wykopywania bulw, cebul i kłączy takich roślin przypada z reguły na koniec września i październik. Mieczyki wykopujemy około 2 tygodni po zakończeniu kwitnienia. Odmiany wczesne wykopujemy już na początku września, a późne pod koniec miesiąca. Przy wykopywaniu uważajmy, by nie uszkodzić bulw, dlatego wbijajmy szpadel w pewnej odległości od rośliny. Po wykopaniu otrzepujemy roślinę z ziemi, przycinamy pędy na długość 10 cm i pozostawiamy na ok. 7-10 dni w suchym, ciepłym i przewiewnym miejscu do przeschnięcia.

Po tym czasie bez trudu możemy oddzielić młode bulwy od zaschniętych, zużytych bulw matecznych oraz usunąć resztki pędu, korzeni i liczne, drobne bulwy przybyszowe. Oczyszczone bulwy przechowujemy przez zimę w ciemnym pomieszczeniu w temperaturze 5°C. Bulwy przybyszowe można też przechować do następnego roku. Zakwitną po kilku latach uprawy.


Balkony i tarasy: jak przechować begonię bulwiastą

Begonia bulwiasta Begonia tuberhybrida należy do najpiękniejszych roślin balkonowych i ogrodowych. Uprawia się setki jej odmian o najrozmaitszych barwach kwiatów (brakuje tylko niebieskiej i fioletowej). Kwiaty mają różną wielkość, a pędy są albo wzniesione, albo się zwieszają. Begonie kwitną bardzo długo – od czerwca, a nawet maja, aż do jesieni. Nawet wtedy nie kończy się ich żywotność, gdyż po zimowym odpoczynku zakwitną ponownie wiosną, i to może nawet jeszcze piękniej.

Dzieje się tak za sprawą bulw, które najsilniej przyrastają lub tworzą się pod koniec okresu wegetacji. Musimy tylko po pierwszych jesiennych przymrozkach przyciąć przemarznięte pędy 2-5 cm nad ziemią, wykopać bulwy, lekko je osuszyć, a następnie po oczyszczeniu z resztek części nadziemnych oraz korzeni przenieść je do piwnicy lub chłodnego garażu. Tam powinny zimować do marca w skrzynkach lub kartonowych pudełkach. Zaleca się przesypać je torfem.


Drzewa i krzewy: na podwyższone rabaty

Jałowiec płożący Juniperus horisontalis jest niskim krzewem o płożących się pędach. Ma wiele odmian, które różnią się wybarwieniem liści, jak i wysokością roślin (od 3 do 40 cm). W ogrodach ma zastosowanie jako roślina okrywowa, którą warto wyeksponować na podwyższonych rabatach, ogrodach skalnych i murkach. Jałowiec płożący może być również prowadzony w formie niskiego drzewka przy paliku, do którego systematycznie przywiązuje się pęd główny. Prowadzony w ten sposób krzew przypomina owijające się pędami pnącze.

W formie małego drzewka jałowiec ten doskonale nadaje się do sadzenia w pojemnikach, które ustawia się w miejscach wyeksponowanych, aby podkreślić wygląd rośliny. Krzew ten ma skromne wymagania pokarmowe, dobrze rośnie na każdej, byle nie podmokłej, glebie. Wymaga stanowisk słonecznych. Pojemniki z zimującymi roślinami ustawiamy w zacisznych miejscach i systematycznie podlewamy.


Warzywnik we wrześniu

Jesienny siew

Jesienią sadzimy warzywa odporne na niskie temperatury, które przezimują w gruncie, dając wiosną wcześniejsze plony. Należą do nich szpinak, cebula, a także sałata i endywia oraz roszponka. Przed nadejściem mrozów powinny one wytworzyć 3-4 liście właściwe, ponieważ w takiej fazie są najbardziej odporne na wymarzanie. 

Nawozimy grządki po zbiorach

Oczyszczone po zbiorach grządki nawozimy dobrze rozłożonym kompostem lub obornikiem. Zabieg ten zwiększa ilość próchnicy w glebie i poprawia jej strukturę. Nawożenie organiczne powinno się stosować raz na 3-4 lata.

Zbieramy korzenie chrzanu

Pod koniec miesiąca możemy już zbierać korzenie chrzanu z przeznaczeniem do spożycia. Aby uzyskać sadzonki korzeniowe, korzenie możemy zbierać później – w październiku, a nawet w listopadzie, bo chrzan jest rośliną odporną na niskie temperatury.


Sad: zasady formowania korony z jednym przewodnikiem

W pierwszych latach wzrostu zazwyczaj wystarcza przyginanie młodych gałązek, które rosną ku górze. Za pomocą ciężarków czy sznurków nadaje się im poziomy kierunek wzrostu tak, aby tworzyły z przewodnikiem kąt prosty. Pamiętajmy również o tym, że drzewo o takim pokroju ma tylko jeden pień tworzący przewodnik.

Jeśli pojawią się pędy z nim konkurujące, zostawiamy jeden rosnący najbardziej pionowo, a resztę usuwamy. W latach późniejszych wycinamy na dłuższy, ok. 10-cm czop gałęzie starsze, mające więcej niż 3-4 lata. Jeśli średnica jakiejś gałęzi przekracza połowę średnicy przewodnika, od którego odchodzi, to taką gałąź wycinamy, bo jest za stara.

Na dole powinny być grube gałęzie, natomiast posuwając się ku górze coraz cieńsze. U samego wierzchołka powinny znaleźć się wyłącznie drobne gałązki owoconośne. Trzymając się tych prostych zasad, utrzymamy wąską górę i szerszy dół korony.