Więcej o roślinie poniżej:

Aster (Aster)

kategoria:  byliny

stanowisko:   słońce

wysokość:  0,3 - 1,8 m

mrozoodporność:  do -20°C

odczyn gleby:  lekko zasadowy

preferencje glebowe: żyzna, przepuszczalna, piaszczysta, piaszczysto-gliniasta, zasobna w wapń

podlewanie:  średnio

barwa liści/igieł: zielona

barwa kwiatów:  niebieska, różowa, fioletowa, biała, czerwona

pokrój: wzniesiony, krzaczasty

okres kwitnienia: maj-październik

wysiew: wiosna

rozmnażanie: podział, sadzonki zielne, siew

trwałość liści:  sezonowe

zastosowanie:  balkony, kwiaty cięte, tarasy, rabaty, skalniaki, rośliny miododajne

tempo wzrostu:   szybkie

Rodzaj aster obejmuje około 600 gatunków, które odpowiednio do ich pory kwitnienia zostały podzielone na 3 grupy: astry wiosenne, letnie oraz jesienne.

Jednym z ważniejszych gatunków wiosennych jest aster alpejski aster alpinus. Gatunek ten rozwija na przestrzeni maja i czerwca 15-30-centymetrowe półkuliste poduchy kwiatowe i sprawdza się najlepiej w ogrodzie skalnym. Gęste poszycie tworzy także aster krzaczasty aster dumosus, który kwitnie od sierpnia do października. Jego pędy osiągają wysokość do 50 cm.

Najważniejsze gatunki jesienne to aster amerykański aster novae-angliaei i aster wirginijski aster novi-belgii. Obydwa rosną na wysokość do 160 cm i muszą być palikowane. Obydwa też kwitną od września do listopada i tracą liście od podstawy.

Duże różnice w wielkości wykazują astry letnie; o ile aster wąskolistny aster sedifolius osiąga zaledwie 30 cm wysokości, to aster gawędka a. Amellus miewa już 60 cm, a aster frikarta asterfrikartii – 80 cm. Liście astrów mają owalny kształt, dla wszystkich gatunków charakterystyczne jest promieniste ułożenie przykwiatków; zasadnicze różnice dotyczą ich wielkości i zagęszczenia. Dostępne są odmiany o kwiatach pełnych. Astry mają kwiaty wybarwione na biało, różowo, fioletowo, niebiesko i czerwono.

Wszystkie formy astrów preferują słoneczne stanowiska, astry krzaczaste tolerują także miejsca w półcieniu. Gatunki jesienne lubią podłoża umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne i żyzne, gatunki wiosenne i letnie tolerują też gleby suche.

Po kwitnieniu astry przycinamy. Zasilane muszą być tylko formy jesienne; u pozostałych wywołałoby to przesilenie i powodowało osłabienie, a w efekcie zwiększenie podatności na ataki szkodników. Co 2-3 lata kępy odmładzamy.