Koleus to rodzaj roślin blisko spokrewniony z bazylią. Podobnie jak ona, wiele spośród ok. 200 gatunków rodzaju ma właściwości aromatyczne i lecznicze, ale bywają też uprawiane dla jadalnych kłączy lub bulw. Niektóre znane są ze swoich właściwości psychotropowych, chociaż ich działanie jest kwestionowane.

Przykładem takiego gatunku jest koleus Blumego, który jednak nabiera znaczenia użytkowego ze zgoła innego powodu. Najcenniejszą właściwością tego gatunku są niezwykłe walory zdobnicze. Niewiele jest roślin 
o liściach w tak zachwycających barwach, jak spotykane u tego gatunku. Nie tylko mienią się niemal wszystkimi (poza niebieskim) kolorami tęczy 
i przenikają się wzajemnie w rozmai-tych wzorach i deseniach, ale ich barwy zachwycają wyjątkowym nasyceniem i intensywnością.

Koleus Blumego, określany obecnie łacińską nazwą Plectranthus scutallarioides (do niedawna Coleus blumei), to gatunek byliny lub podkrzewu naturalnie rosnący na Jawie i Filipinach. Obejmuje niezliczoną liczbę odmian 
o jajowatych liściach z ząbkowanym lub karbowanym brzegiem. Kształtem przypominają naszą dobrze znaną pokrzywę, dlatego potocznie tak właśnie bywa nazywany. U odmian liście mogą być fantazyjnie powcinane lub pofalowane. Liście mogą mieć różne rozmiary, od kilku do 30 cm długości. Osadzone są na mięsistej, czterokanciastej łodydze. Rośliny mogą osiągać od 20 do 80 cm wysokości. Latem pojawiają się kłosy z drobnymi jasnobłękitnymi kwiatami. W przeciwieństwie do większości roślin, kwiaty te wręcz szpecą rośliny, dlatego w uprawie należy starać się nie dopuszczać do kwitnienia poprzez przycinanie pędów lub usuwać pąki kwiatostanowe, jak tylko się pojawią.

Jeszcze do niedawna koleus Blumego był uprawiany przede wszystkim jako roślina doniczkowa. Obecnie zyskuje znacznie większą popularność jako roślina pojemnikowa do dekoracji balkonów i tarasów. Ogromna skala barw sprawia, że wspaniale komponują się niemal ze wszystkimi gatunkami. Pięknie wygląda też kompozycja różnych odmian koleusa posadzonych razem w jednej, np. glinianej donicy. Koleusy wykorzystywane są również jako jednoroczne rośliny rabatowe 
i kwietnikowe. Można z nich tworzyć kwietniki i obwódki, a posadzone gęsto w większej grupie sprawdzą się jako rośliny okrywowe, tworząc jedno lub wielobarwne dywany.

Koleus Blumego to gatunek bardzo łatwy w uprawie. Sekret jego pielęgnacji tkwi w odpowiednim doborze stanowiska i częstym przycinaniu pędów, dzięki czemu rośliny zachowują ładny pokrój i dłużej pozostają dekoracyjne, oraz obfitym podlewaniu. Nie najlepiej rosną w wysokiej temperaturze. W czasie upałów mogą szybko więdnąć, dlatego nie narażajmy ich na bezpośrednie nasłonecznienie w godzinach południowych. Wybór stanowiska jest istotny dla wydobycia głębi kolorów, ponieważ w miejscach cienistych liście słabiej się wybarwiają. Najlepiej zapewnić roślinom stanowisko lekko ocienione, bo tam liście będą ładnie wybarwione i nie będą narażone na poparzenie. Podłoże dla koleusów powinno być wilgotne, ale bardzo dobrze zdrenowane, z dużym udziałem materii organicznej, np. substrat torfowy z dodatkiem piasku o pH 5,5-6,5. Rośliny najlepiej zasilać nawozem wieloskładnikowym o niewielkiej zawartości azotu.

Koleusa Blumego bardzo łatwo rozmnożyć we własnym zakresie. Niektóre odmiany rozmnażamy z nasion, które 
w optymalnej temperaturze (22-24°C) kiełkują po 8-15 dniach. Większość odmian można jednak rozmnażać tylko wegetatywnie przez wierzchołkowe sadzonki pędowe. Sadzonki pobieramy wiosną z roślin przechowywanych przez zimę w pomieszczeniach. 3-4 tygodnie przed pobraniem sadzonek rośliny mateczne przenosimy do jasnego i ciepłego pomieszczenia. Sadzonki długości 5-8 cm pobiera się z młodych, wyrastających wtedy pędów. Sadzonki ukorzeniają się bardzo łatwo, najszybciej (ok. 2 tygodni) w temp. 20-24°C, ale bez trudu ukorzenią się nawet w wodzie. Po ukorzenieniu sadzonek lub przepikowaniu siewek rośliny uszczykujemy, by się rozkrzewiły. Rośliny są wrażliwe na przymrozki, dlatego na miejsce stałe sadzimy je po 15 maja.