Więcej o roślinie poniżej:

Tawułka (Astilbe)

kategoria:  byliny

stanowisko:   półcień, cień

wysokość:  20 cm-2 m

mrozoodporność:  do -20°C

odczyn gleby:  lekko kwaśny

preferencje glebowe: żyzna, próchnicza, przepuszczalna, torfowo-piaszczysta

podlewanie:  dużo

barwa liści/igieł: zielona, żółta

barwa kwiatów:  różowa, fioletowa, biała, żółta

pokrój: wzniesiony, nieregularny

okres kwitnienia: czerwiec-październik

wysiew: przedwiośnie, lato

rozmnażanie: podział kęp, siew

trwałość liści:  sezonowe

zastosowanie:  rabaty, skalniaki, brzegi zbiorników wodnych, balkony, kwiaty cięte, tarasy

tempo wzrostu:   szybkie

Tawułki to jedne z najbardziej pożądanych roślin do cienia. Doskonale wypadają w połączeniu z paprociami, funkiami, epimedium oraz rodgersjami.

Wszystkie gatunki tawułki wyróżniają się ładnymi drobnymi liśćmi. Młode pędy w fazie wzrostu są u wielu odmian czerwonawe lub brązowe. Później liście wybarwiają się zwykle na kolor ciemnozielony. U niektórych odmian, m.in. czerwono kwitnącej ‘Aphrodite’, brąz utrzymuje się także na dalszym etapie rozwoju.

Czterdziestocentymetrowa tawułka japońska kwitnie od czerwca do lipca i wymaga częstego podlewania. Większą wytrzymałością na suszę wyróżnia się tawułka chińska. Jej kwiatostany osiągają wysokość do 50 cm i kwitną od lipca do września. Najszerzej rozpowszechnione w uprawie są mieszańcowe odmiany tawułki Arendsa (wysokośod 50 do 120 cm).

Kwiaty wczesno kwitnącej odmiany ‘Brautschleier’ (białe, wysokość 70 cm) otwierają się od czerwca do lipca. Późne odmiany, jak np. ‘Bressingham Beauty’ (różowe kwiaty, wysokość 120 cm) kwitną do późnych dni września. Mieszańcowe odmiany tawułki Thunberga odznaczają się pachnącymi, elegancko opadającymi kłosami kwiatowymi w kolorach od białego, przez różowy po ciemnoczerwony.

Tawułki preferują miejsca półcieniste do cienistych, lubią też wilgotne, żyzne podłoże. Na słonecznych stanowiskach konieczne jest regularne podlewanie, gdyż bryła korzeniowa nie może nigdy wysychać.

Wiosną tawułki winniśmy zasilać kompostem. Latem uprawy na suchych stanowiskach należy obficie nawadniać. Najprostszym sposobem rozmnażania jest podział, który przeprowadzamy późną jesienią lub wiosną. Zwróćmy przy tym uwagę, aby każdy fragment karpy miał wykształcony zalążek nowego odrostu.