Niemal wszystkie nowe odmiany róż kwitną kilkakrotnie w ciągu lata. Są też takie, które przestają kwitnąć dopiero po pierwszych przymrozkach. Aby rabaty długo tworzyły kolorowe plamy, możemy zastosować odmiany róż rabatowych lub drobnokrzaczastych, takich jak: ‘Bonica 82’, ‘Mirato’ i ‘Schöne Dortmunderin’ o różowych kwiatach, ‘Clossal Meidiland’ o ciemnoczerwonych, ‘Heidetraum’ o różowoczerwonych, ‘Brautzauber’ i ‘Aspiryn-Rose’ o białych czy malinowoczerwoną ‘Gärtnerfreude’. Krzewy sadzimy co 50 cm, a szerokość całej rabaty ze względów praktycznych nie powinna przekraczać 1,5 m. Róże szybko przykryją morzem kolorowych kwiatów początkowo pustą rabatę.

Dobór róż do otoczenia 

Odmianom róż sadzonych na rabatach warto dodać sprawdzone już towarzystwo, które pomoże ukryć pewne wady tych gatunków i odmian. Natomiast róża okazowa jest oglądana ze wszystkich stron. Uprawiana dla piękna jej samej, musi być posadzona w taki sposób, aby można było ją podziwiać bez przeszkód. Prawidłowo posadzone róże stają się najwspanialszą dekoracją ogrodu, ale gdy rosną w złym miejscu, nie zawsze spełniają to zadanie. Dlatego bardzo ważny jest staranny dobór odmian do otoczenia oraz późniejsza prawidłowa pielęgnacja. Podstawową zasadą jest utrzymanie równowagi pomiędzy rośliną okazową a otaczającym ją fragmentem ogrodu, np. przeciętnej wielkości krzew, choćby przepięknie kwitł, na wielkim trawniku może wydać się niepozorny i niewidoczny, podobnie jak olbrzymia róża parkowa nie powinna rosnąć w malutkim przedogródku, upchnięta między ścianą domu a parkanem.

Nowe odmiany róż długo kwitnących 

Wśród nowych, długo kwitnących odmian urodą wyróżniają się: karmazynowa ‘L. D. Braithwaite’, żółta ‘Molineux’, jasnoróżowa ‘Eglantyne’ i pomarańczowa ‘Grace’. Nie są to duże krzewy i mogą rosnąć w mniejszych ogrodach. Również i róże wielkokwiatowe mogą być sadzone jako solitery, zwłaszcza odmiany białoróżowa ‘Nostalgie’ oraz aksamitnoczerwona ‘Barkarole’.

Astry Aster dumosus (zdj.: Fotolia.com)

Późno kwitnącym różom towarzyszy wiele innych roślin, które swoimi kwiatami zdobią jesienne rabaty. Należą do nich astry: Aster dumosus, Aster novi-belgii i nova-angliae, rudbekia Rudbekia fulgida i tojad Aconitum carmichaelii. Świetnymi partnerami dla róż są również ozdobne trawy, utrzymujące swoje kwiatostanowe wiechy nawet przez zimę. Niektóre z nich mają dekoracyjne kolorowe  liście. Do najpopularniejszych traw należą: mozga trzcinowata Phalaris arundinacea, trzcinnik piaskowy Cala magrostis acutifolia i śmiałek pogięty ‘Tatra Gold’ Deschampsia.

Pielęgnacja róż długokwitnących 

Aby krzewy róż bujnie kwitły, muszą być odpowiednio cięte. Róże nie tworzą pędów, które przyrastają co roku na długość i grubość. Pęd róży rośnie aktywnie i wytwarza kwiaty tylko przez kilka lat, po czym jego szczytowa część się wyczerpuje. Wtedy z pąka leżącego w niższej partii pędu wybija nowy, a wyeksploatowany fragment obumiera. Krzewy nieprzycinane stają się plątaniną żywego i martwego drewna. Cięcie pozwala pozbyć się co roku starego drewna i pobudzić krzew do regularnego rozwoju silnych, zdrowych, młodych pędów. Krzew po cięciu powinien mieć otwarte wnętrze, tzn. nie może mieć żadnych pędów skierowanych do jego środka, a wszystkie słabe pędy muszą być usunięte. Tak nakazywała tradycyjna metoda cięcia róż.

W latach 90. ubiegłego wieku Królewskie Narodowe Towarzystwo Różane w Wielkiej Brytanii przeprowadziło badania nad innym, prostszym i mniej pracochłonnym sposobem cięcia róż. Krzewy przycina się sekatorem lub nożycami do cięcia żywopłotów do połowy wysokości. Pozostawia się słabe i cienkie pędy, usuwa zaś tylko martwe drewno u podstawy. Badania wykazały, że prowadzone w ten sposób krzewy są tak samo zdrowe jak cięte metodą tradycyjną, a czasami mogą nawet mieć liczniejsze duże kwiaty.

Najbezpieczniejszym terminem by ciąć róże jest okres, w którym rośliny wznawiają wzrost, czyli marzec. Najwyższe pąki muszą być nabrzmiałe, ale liście nie powinny się jeszcze pokazać.

  

Najpoularniejsze odmiany róż kwitnących jesienią

'Rosarium uetersen’

Odmiana róży pnącej, jedna z najpopularniejszych w swoim segmencie. Sadzona przy pergolach lub kratkach dla pnączy, osiąga wysokość trzech metrów. Kwiaty, mimo iż duże, są nadzwyczaj wytrzymałe na deszcz. ‘Rosarium Uetersen’ może być uprawiana jako wolno rosnący krzew lub wysokopienna kaskada

'L. d. Braithwaite

Róża angielska o pięknych karmazynowych kwiatach. Krzewy osiągają wysokość jednego metra, dobrze wypadając w nasadzeniach między biało lub różowo kwitnącymi bylinami, np. naparstnicami i penstemonami. Kwiaty duże, pełne, odporne na warunki atmosferyczne. 

‘Angela’

Miseczkowate kwiaty stały się znakiem rozpoznawczym krzaczastej odmiany ‘Angela’. Róża ta wyróżnia się zwartym pokrojem i osiąga wysokość ok. 1 m. Może być uprawiana na bylinowej rabacie. Kwitnie w tym samym czasie co jesienne astry

‘Schöne dortmunderin’

Bardzo efektowna odmiana rabatowa powtarzająca kwitnienie. Kwiaty mogą być różowe, półpełne. ‘Schöne Dortmunderin’ została odznaczona wyróżnikiem jakości, który przyznaje się odmianom o wysokiej odporności na choroby i szkodniki. Wysokość krzewów: 60-70 cm. Na rabatach może być aranżowana m.in. z lawend 

‘Molineux’

Róża angielska o żółtych kwiatach z ciemniejszym środkiem. Kwiaty rozsiewają wyczuwalny zapach róż herbacianych i piżma. ‘Molineux’ osiąga wysokość 90 cm i szerokość 60 cm, idealnie zatem nadaje się także do mniejszych ogrodów

‘Bonica 82’

Dwa lata temu Światowa Organizacja Miłośników Róż uhonorowała tę odmianę tytułem Róży Świata. ‘Bonica 82’ może być uprawiana jak róża rabatowa, m.in. razem z różowo kwitnącymi penstemonami i różami czerwonawymi albo jako róża okrywowa