Urodę płomyków doceniono już w XVIII wieku. Musiały one zrobić na ówczesnych miłośnikach roślin niemałe wrażenie, skoro jako jedne z pierwszych roślin ozdobnych trafiły do ogrodów wiejskich. Skądinąd wiadomo, że ten typ ogrodów zarezerwowany być niegdyś przede wszystkim dla gatunków użytkowych, założenia ozdobne były w nich rzadkością. A moda na płomyki trwa do dziś.

Płomyk wiechowaty Phlox paniculata jest najbardziej znanym gatunkiem płomyka. Roślina kwitnie od czerwca do września i w zależności od odmiany osiąga wysokość nawet do 130 cm. Płomyki mają bardzo atrakcyjne wybarwienie kwiatów. Obecnie hodowcy przygotowali płomyki w odcieniach różu, fioletu, czerwieni, część odmian ma kwiaty białe i łososiowe. Mając na uwadze dekoracyjność nasadzenia, w jednej aranżacji radzimy łączyć odmiany o różnym okresie kwitnienia, tak aby założenie zachowywało ładny wygląd przez kilka miesięcy.

Płomyki inne niż te, które rosną w naszych ogrodach

- Płomyk rozłogowy odmiany ‘Homes Fire’ rozrasta się powoli i nadaje się do sadzenia na obrzeżach nasadzeń z roślin drzewiastych. Kwiaty pojawiają się w dużych ilościach w maju i czerwcu. Odmiana ta kwitnie na różowo, biało i niebiesko.

- Płomyk szydlasty tworzy efektowne kaskady niebieskich, białych lub różowych kwiatów. Gatunek ten nadaje się do sadzenia na suchych murkach i w ogrodach skalnych. Płomyk szydlasty lubi słoneczne stanowiska w piaszczystym podłożu.

- Płomyk Phlox amplifolia znosi dobrze nie tylko przejściowe okresy suszy, ale też sąsiedztwo drzew (z którymi musi konkurować o wodę i składniki pokarmowe). Odmiana ‘David’ wyróżnia się pięknymi, białymi kwiatami i tworzy gęste skupiska.

- Płomyk wiechowaty odmiany ‘Harlequin’ ma bardzo efektownie wybarwione liście, niestety, kolor liści zmienia się szybko na jednolicie zielony. U odmiany ‘Nora Leigh’ biało-zielone wybarwienie utrzymuje się dłużej, ponadto odmiana ta mocniej się rozrasta.

Uprawa i pielęgnacja płomyków

Płomyki dłużej utrzymają kwitnienie, jeśli część pędów skrócimy w czerwcu o 1/3 długości. Zabieg ten opóźnia zawiązywanie się kwiatów, a więc wydłuża czas kwitnienia (kwiaty mogą się utrzymywać nawet do późnej jesieni). W dobrej ziemi płomyki mogą rosnąć na jednym stanowisku nawet 10-15 lat.

W naturalnych warunkach płomyk rośnie na wilgotnych, żyznych łąkach i podobne warunki rozwoju trzeba mu zapewnić w uprawie ogrodowej. Rośliny są przyzwyczajone do rozwoju w próchnicznym podłożu z dużą zawartością składników pokarmowych, lubią też słoneczną ekspozycję. Rosnąc w innych warunkach, stają się podatne na mączniaka i niszczyka zjadliwego. W tym samym czasie co płomyk wiechowaty kwitnie też Phlox amplifolia. Gatunek ten wykazuje wiele zewnętrznych podobieństw do płomyka wiechowatego, pod względem cech rozwojowych są to jednak dwie różne rośliny.

Phlox amplifolia jest wytrzymalszy, lepiej znosi okresy suszy i jest mniej podatny na pospolite choroby atakujące płomyki. Piętą achillesową tego gatunku są bez wątpienia wąski zakres kolorów (kwiaty mają wybarwienie białe lub różowe) oraz brak zapachu.

Płomyki Phlox (zdj.: Fotolia.com)

Do rodzaju Phlox zalicza się też szereg innych interesujących gatunków. Już w kwietniu na stanowiskach w świetlistym cieniu zaczyna kwitnąć niski płomyk kanadyjski Phlox divaricata. Gatunek ten idealnie wypełnia puste przestrzenie pomiędzy późnymi bylinami, przy tym rozsiewa bardzo przyjemny, słodkawy zapach.

W ogrodach skalnych rozkwita w kwietniu i maju płomyk szydlasty Phlox subulata. Byliny dorastają do wysokości 15 cm i przy gęstym ułożeniu na słonecznych stanowiskach tworzą efektowne kwiatowe kobierce. Tylko trochę później, w maju, zakwita płomyk rozłogowy Phlox stolonifera. Ten gatunek rozrasta się powoli i tworzy krótkie rozłogi. Pod jego uprawę najlepsze jest luźne podłoże. Płomyk rozłogowy tworzy doskonały duet z płomykiem szydlastym.

Najlepsze odmiany ogrodowe

Paradoksalnie płomyk nie lubi zbyt ciepłych warunków rozwojowych. Rośliny potrzebują chłodu, aby latem bujnie kwitnąć i nie chorować.

Na szczęście nie dotyczy to wszystkich odmian i gatunków. W obrębie całego rodzaju można wydzielić grupę płomyków doskonale przystosowanych do uprawy w rejonie Europy Środkowej. Płomyk wiechowaty ‘Brodaijs’ osiąga wysokość 100 cm i wyróżnia się różowymi kwiatami z karminowym oczkiem.

Bylina lubi miejsca osłonięte od wiatrów, ale stanowisko powinno być słoneczne. Różowe kwiaty z czerwonym oczkiem ma także odmiana ‘Flamingo’. Późna odmiana ‘Fujiyama’ osiąga wysokość 90 cm i ma białe kwiaty. Spośród innych polecanych odmian warto wymienić biało kwitnącą ‘Anne’ oraz ‘Purpurkuppel’ o kwiatach czerwonofioletowych z białą gwiazdą wewnątrz kielicha.

Aby płomyki obficie kwitły, przed pojawieniem się pierwszych pączków kwiatowych należy uszczknąć czubki pędów. Przedłużeniu kwitnienia służy wycinanie przekwitających pędów.