Szeflera Schefflera pochodzi z tropikalnych i subtropikalnych obszarów Azji, Australii i Nowej Gwinei, gdzie rośnie w formie drzewiastej lub krzewiastej. Należy do rodziny araliowatych. Rodzaj obejmuje kilka gatunków uprawianych jako rośliny doniczkowe o ozdobnych liściach. Niestety, u nas nie zawiązuje kwiatów. W kwiaciarniach dostępne są m.in. szeflera parasolowata, szeflera drzewkowata i szeflera wytworna oraz liczne odmiany o liściach ciemnozielonych, z nieregularnymi żółtymi plamami, z falisto wcinanymi brzegami blaszki lub żółto obrzeżonymi. W zależności od gatunku i odmiany, szeflera osiąga 1,2-5 m wysokości. Ma długoogonkowe dłoniasto złożone liście składające się z 7-16 listków. Skórzaste i błyszczące listki mają długość nawet 30 cm i tworzą piękne parasole.

Szeflera czuje się dobrze prawie w każdym mieszkaniu i toleruje warunki odbiegające od optymalnych. Preferuje stanowiska słoneczne ze światłem rozproszonym. Dobrze rośnie także w miejscach zacienionych. Należy pamiętać, że odmiany o barwnych liściach mają większe wymagania świetlne. Lubi dużo powietrza, ale nie toleruje przeciągów. Zalecana temperatura uprawy to 16-20ºC. Zimą, w okresie spoczynku (od października do lutego), należy obniżyć temperaturę do 13-18ºC i zapewnić roślinie dużo światła. Latem, gdy temperatura powietrza wzrośnie powyżej 24ºC, trzeba zwiększyć wietrzenie. Szeflerę podlewamy latem 2-3 razy w tygodniu i utrzymujemy stale wilgotne podłoże. Zimą nawadniamy raz na tydzień. Rośliny preferują wilgotne powietrze, dlatego należy przez cały rok zraszać liście miękką wodą (dwa razy tygodniowo). W centralnie ogrzewanym suchym pomieszczeniu warto ustawić doniczkę na podstawce wypełnionym kamieniami i wodą. Szeflera doskonale nadaje się do uprawy hydroponicznej.

W okresie wzrostu (latem) zasilamy rośliny co 14 dni zmniejszoną dawką nawozu płynnego. Jesienią i zimą wystarczy raz w miesiącu. W razie potrzeby można użyć nabłyszczacza do liści, ale nie częściej niż raz na miesiąc.

Młode rośliny o przyrostach dochodzących do 30 cm rocznie przesadzamy nawet dwa razy w roku. Starsze okazy wymagają zmiany pojemnika raz na rok, co dwa lata lub rzadziej. Mogą potrzebować palików. Wzrost roślin przyhamowujemy, przycinając pędy do miejsca wyrastania liścia, natomiast uszczykiwanie wierzchołków sprzyja rozkrzewianiu. Wysokopienną roślinę można uzyskać poprzez ucięcie wierzchołka starszego okazu – wtedy wytworzy się korona.

Szeflerę rozmnaża się poprzez wysiew nasion, odkłady powietrzne lub sadzonki wierzchołkowe. Można także ukorzeniać liście w wodzie z dodatkiem nawozu. Aby sadzonki rosły szybciej i łatwiej się ukorzeniały, ucinamy wierzchołek z co najmniej trzema w pełni wykształconymi liśćmi. Ukorzenianie prowadzimy w mieszance torfu i piasku w temperaturze 22-25ºC (podłoże należy ogrzewać).

Szeflera to idealna roślina dla zapracowanych. Szczególnie polecana jest do ozdoby dużych chłodnych werand, podestów, jasnych korytarzy, zimowych ogrodów i okien kwiatowych w mieszkaniach oraz biurach. Doskonale wygląda w kompozycji z innymi roślinami. Nadaje się do formowania jako bonsai. Dobrze pochłania substancje toksyczne z powietrza, ale uwaga – zawiera substancje, które powodują podrażnienia skóry i śluzówki.

 

Niedobór światła może powodować utratę pstrego zabarwienia liści u odmian. Rośliny z przesuszonym podłożem zwieszają liście i są zwiotczałe (można wstawić doniczkę do pojemnika wypełnionego wodą na 10-15 minut). Gdy mają za mokro, listki żółkną, zwisają i opadają. Zbyt wysoka temperatura powoduje żółknięcie liści i zahamowanie wzrostu lub wyciąganie łodyg i wydłużanie międzywęźli. Gdy powietrze jest za suche, zasychają brzegi liści i częściej pojawiają się szkodniki (na przykład wełnowce, tarczniki i miseczniki, mszyce, przędziorki). Gdy jest zbyt chłodno – opadają zielone listki. Blade lub żółte liście świadczą o potrzebie dokarmienia roślin. Nie należy się przejmować, gdy u młodych roślin wyrastają liście złożone z mniejszej liczby listków (tzw. liście młodociane). Jest to zjawisko normalne.