Jabłonie uszlachetnione na podkładkach superkarłowych (np. P.22) mają niewielki system korzeniowy, dlatego charakteryzują się wyjątkowo słabym wzrostem. Zwykle ich wysokość nie przekracza dwóch metrów nawet po wielu latach, przez co szczególnie polecane są do małych ogrodów. Drzewa takie wymagają jednak podpór, aby się nie przewróciły. Mimo że drzewa są plenne, to jednak z małej korony nie uzyskamy zbyt wielkiego plonu.

Kolejna grupa podkładek to podkładki karłowe. Są to obecnie najczęściej stosowane podkładki dla jabłoni. Najbardziej znaną w Polsce i w całej Europie jest M.9. Oprócz niej popularne i polecane są także P.60 i P.59. Drzewka na podkładkach karłowych rosną niezbyt silnie i obficie owocują. Szybko też rozpoczynają owocowanie – często już w drugim roku po posadzeniu.

Podkładki półkarłowe (np. M.26, M.7, MM.106 i P.14) są także szeroko stosowane w produkcji drzewek jabłoni. Mają te same zalety co podkładki karłowe, jednak z tą różnicą, że drzewa będą silniej rosły i osiągną większe rozmiary aniżeli te same odmiany zaszczepione na podkładkach słabiej rosnących. 

Najsilniej rosnące drzewa uzyskamy, jeżeli zaszczepimy je na podkładkach silnie rosnących. Takie drzewa będą nadawały się więc tylko do dużych ogrodów. Okazałe, rozłożyste korony drzew świadczą o tym, że do produkcji drzewka zostały użyte właśnie podkładki silnie rosnące. Zaletą tych podkładek jest długowieczność drzew (dożywają nawet 100 lat). Wadą natomiast jest zbyt silny wzrost i późne rozpoczynanie owocowania, co nierzadko następuje nawet po 4-5 latach od posadzenia. Bardzo dobrymi podkładkami silnie rosnącymi są siewka Antonówki oraz MM.111 i A.2.