Czereśniowa rozkosz

Czereśnie to jedne z najsmaczniejszych i najbardziej pożądanych owoców lata. Uważa się, że najwcześniejsze i najlepsze odmiany pochodzą z Francji. Tam na walorach tych mięsistych, soczystych owoców poznano się już 400 lat temu. Wielkim miłośnikiem czereśni był Ludwik XIV, dzięki niemu uprawa i hodowla tych pestkowych owoców nabrała znacznego tempa. 

Z czasów napoleońskich pochodzi odmiana ‘Königin Hortense’, wybornie aromatyczna krzyżówka wiśni i czereśni. Niestety, ze względu na silny wzrost i wrażliwe na deszcz owoce poleca się ją do uprawy tylko najwytrwalszym koneserom i kolekcjonerom. 

Na szczęście dostępnych jest całe mnóstwo nowych, smacznych, zdecydowanie mniejszych odmian nadających się do uprawy także w małych ogrodach. Dzięki szczepieniu starannie wyselekcjonowanych odmian na wolno rosnącej podkładce (jak na przykład ‘Colt’) udaje się uzyskać drzewka o zagrabnej wrzecionowatej formie i ograniczonym zasięgu korony.

Ogrodowe odmiany czereśni

Wybierając odmianę ogrodową, kierujmy się nie tylko jej wymaganiami środowiskowymi, ale także terminem plonowania. Inaczej niż grusze i jabłonie, które w ogólnej klasyfikacji dzieli się na wczesne, średnio wczesne i późne, czereśnie zbiera się w tak zwanych tygodniach dojrzewania czereśni.

Najwcześniejsze odmiany, jak ‘Rivan’ (ciemnoczerwone owoce, plonuje obficie), dojrzewają w 1 i 2 tygodniu dojrzewania czereśni (w zależności od pogody trwa to od końca maja do początku czerwca). Jako ciekawostkę można dodać, że owoce tych czereśni, choć podjadane przez szpaki czy grubodzioby, nie robaczywieją, ponieważ dojrzewają przed złożeniem jaj przez nasionnicę trześniówkę.   

W 3 i 4 tygodniu dojrzewania czereśni owocują takie odmiany, jak ‘Burlat’ (duże, soczyste owoce) i ‘Karesova’ (owoce średniej wielkości, ciemnoczerwone, soczyste). W 7 i 8 tygodniu dojrzewania czereśni, czyli praktycznie na koniec sezonu, owocują m.in. ‘Kordia’ (dorodne i smaczne owoce) oraz ‘Regina’ (duże owoce mało podatne na pękanie).

Czereśnie są gatunkiem obcopylnym, co oznacza, że do związania owoców niezbędna jest obecność w pobliżu co najmniej dwóch wzajemnie zapylających się odmian (zapylaczy). Tylko nieliczne czereśnie, jak ‘Lapins’, ‘Stella’ i ‘Karina’, są samopylne, czyli samowystarczalne.

Wiśnie są w większości samopylne, a zatem owocujące są także pojedyncze, samotnie rosnące drzewa. Nie inaczej jest w przypadku nowej odmiany ‘Safir’, której owoce są tak słodkie i soczyste, że można je ze smakiem spożywać na świeżo.

Oczywiście, są też wyśmienite po przerobieniu na sok czy kompot. Na przetwory, do ciast i do jedzenia nadaje się też ‘Gerema’. Dojrzałe owoce wiśni potrafią się utrzymać na drzewie do dwóch tygodni, a więc można je zbierać w miarę bieżących potrzeb. Dodatkowe kilka dni zyskamy po przechowaniu ich w lodówce. 

Roślinne źródła zdrowia

Sadzenie i przycinanie czereśni

Czereśnie, a także wiśnie, powinno się przycinać po owocobraniu. Termin ten jest o tyle korzystny, że w czasie lata rany zabliźniają się lepiej niż o innych porach roku, przez co drzewa są mniej narażone na choroby. Zimą drzew nie przycinamy. Czereśnie są wymagające, najlepiej rosną na stanowiskach słonecznych i osłoniętych, w żyznym, wilgotnym, aczkolwiek nie mokrym podłożu.

Drzewka sadzi się na początku października lub wczesną wiosną. Owoce należy przetworzyć zaraz po zebraniu. Czereśnie nadają się do zamrażania, suszenia i na kompoty. Jak udowodniły badania, najwięcej aromatu i ważnych dla zdrowia substancji czynnych zachowują owoce suszone (drylujemy je i suszymy w piekarniku z termoobiegiem w temperaturze 30-50°C). Preparowane czeresienki smakują nie gorzej niż rodzynki i mogą być dodawane do ciast lub spożywane w charakterze przekąski.