Wyobraźmy sobie piękną oazę spokoju, miejsce, w którym letnie słońce zachęca rośliny do bujnego kwitnienia, ale nie obezwładnia nieznośnym upałem. W taki idylliczny obrazek doskonale wpisują się okazałe kwiatowe kule płomyka wiechowatego Phlox paniculata w mocnych odcieniach kolorów czerwonego, różowego lub fioletowego. Niegdyś płomyk był popularnym, ale i wzorcowym reprezentantem grupy najwspanialszych bylin ozdobnych. Także dzisiaj roślina kojarzy się nam z latem, słońcem i spokojnym, beztroskim życiem na wsi.

Takie skojarzenia nie są przypadkowe, ponieważ płomyk wiechowaty od dawna jest byliną powszechnie sadzoną na wiejskich rabatach. Zachwycamy się nie tylko samym pięknem jego kwiatów, ale także charakterystycznym korzennym zapachem, który niestety jest walorem tylko niektórych odmian. Na następnej stronie przedstawiamy portrety kilku mocno pachnących piękności.

 

Kwiaty płomyka wiechowatego Phlox paniculata z bliska (zdj.: Fotolia.com)

Niezwykły zapach płomyków

Intensywność zapachów zależy przede wszystkim od temperatury powietrza. Jeśli poranek jest ciepły, aromaty kwiatowe uzyskują maksymalne stężenie już w południe. Gdy jednak temperatura powietrza zaczyna wzrastać po południu, kwiaty najmocniej będą pachnieć dopiero wieczorem. Ogólnie faza zapachowa płomyków wiechowatych trwa od rozwinięcia się pierwszych okazów w czerwcu aż do osiągnięcia przez rośliny pełni kwitnienia w sierpniu. Jeżeli ten okres jest dla nas zbyt krótki, wyraźnie przedłuży go płomyk kanadyjski Phlox divaricata, uprawiany na rabatach półcienistych. Wprawdzie jest to bylina niezbyt okazała (osiąga wysokość tylko 30-40 cm), ale za to od kwietnia do czerwca pyszni się gęstwiną czarujących, pachnących kwiatów w jasnych tonach.

Płomyk wiechowaty preferuje wilgotną i żyzną ziemię. Takie upodobania roślina odziedziczyła po amerykańskich przodkach, żyjących w poszyciu jasnych lasów na północnym wschodzie USA. U nas bardzo podobne warunki wegetacji znalazł płomyk wiechowaty w rejonach podgórskich i pagórkowatych. Jednak może rosnąć niemal na całym obszarze kraju i pięknie kwitnąć zwłaszcza wtedy, gdy lato jest słoneczne i ciepłe. Jeśli chcemy, aby nasze okazy płomyka wiechowatego były mocne, zdrowe i bujnie kwitły, powinniśmy zapewnić im stanowisko przewiewne, półcieniste. Podłoże utrzymujemy stale w stanie wilgotnym.

 

Korzystnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest uszczyknięcie wierzchołków młodych pędów, co powoduje rozkrzewienie się roślin, a więc i obfitsze kwitnienie. Przekwitłe kwiatostany należy szybko ścinać, przedłuży to kwitnienie całej rośliny. Podczas podlewania trzeba pamiętać, aby nie moczyć liści wodą. Strumień powinien być kierowany na podłoże.

Gdzie sadzić płomyki?

Płomyk wiechowaty nadaje się do obsadzania dużych rabat bylinowych jako jeden z ich składników. Można też tworzyć z płomyków spore kępy na trawnikach, szpalery wzdłuż ścieżek, a także sadzić przy ogrodzeniach. Poszczególne odmiany charakteryzują się nie tylko różnymi barwami, ale i wzrostem. Do niskich płomyków (ok. 60 cm) zaliczają się ‘Aida’ o jasnofioletowych kwiatach z ciemniejszym oczkiem czy ‘Cecil Hanbury’ o kwiatach pomarańczowo- łososiowych. Wysokie odmiany (ok. 1 m) to jasnoróżowy ‘Balmoral’, niebieskofioletowy ‘Blue Boy’ lub biały ‘White Admiral’.             

Zdrowy i bujnie kwitnący płomyk wiechowaty

Na śle wybranym stanowisku płomyk wiechowaty ma najczęściej mnóstwo kłopotów. Nieodpowiednie warunki sprawiają, że rośliny marnie rosną, a osłabione rośliny podatne są na porażenie mączniakiem. Pierwszym objawem tej choroby grzybowej jest biały, pilśniowy nalot na górnej stronie liści. Plamy grzybni stopniowo rosną, co ostatecznie powoduje obumarcie całego pędu, a w przypadkach ekstremalnych prowadzi do zniszczenia całej rośliny.

Aby zapobiec takim przypadkom, młode rośliny sadzimy w miejscu przewiewnym, gdzie ich liście mogą szybko obeschnąć po deszczu czy zaniknięciu mgły. Co roku zapewniamy im dobre nawożenie, np. kompostem. Mocną, żywotną alternatywą płomyka wiechowatego jest  Phlox amplifolia.

Gatunek podobny do swego krewniaka tworzy krótkie rozłogi i po paru latach gęste kępy. Jest to roślina odporna na choroby. Lepiej niż płomyk wiechowaty znosi okresy suszy i bliskie sąsiedztwo krzewów oraz ekspansywnych bylin. Nie boi się także upałów. Godną polecenia jest witalna odmiana ‘Winnetou’ o o ciemnoróżowych pachnących kwiatach.