Bluszcz pospolity Hedera helix jest jedynym przedstawicielem rodziny araliowatych i jedynym rodzimym pnączem o zimotrwałych liściach. Występuje w lasach, gdzie podlega ochronie prawnej. Godne podziwu są witalność i siła wzrostu bluszczu.

Przy rocznym przyroście pędów mniej więcej metrowe pnącze może w dosyć krótkim czasie stać się naturalną osłoną ściany domu, okryć niezbyt atrakcyjną powierzchnię muru czy zazielenić i upiększyć prostą konstrukcję kraty lub kolumny.

Bluszcz jest godny podziwu nie tylko wtedy, gdy szybko dąży w górę. Na całej długości pędów wytwarza liczne, drobne korzonki czepne. Są doskonałymi organami usztywniającymi i utrzymującymi pędy w jednym miejscu, np. gdy pełzająca odmiana pełni rolę rośliny okrywowej.

Nad innymi okrywowymi bluszcz ma wyraźną przewagę. Doskonale radzi sobie nawet w miejscach suchych i mocno zacienionych pod drzewami. Wytrzymuje bliskie sąsiedztwo ciągle spragnionej brzozy, a także dużych klonów o płytkich korzeniach, rozrastających się tuż pod powierzchnią gleby.    

 

    

Wiecznie zielony bluszcz zadziwia nie tyko akrobatycznymi zdolnościami czy umiejętnością życia w trudnych warunkach, ale także bogactwem form. Jego gatunki i odmiany różnią się wielkością i kształtem, a także barwą i rysunkiem liści.

Należy wiedzieć, że zarówno bluszcz pospolity, jak i bluszcz kolchidzki Hedera colchica są trochę wrażliwe na mróz. Liście i pędy mogą ucierpieć już nawet wtedy, gdy temperatura spadnie kilka stopni poniżej zera. Na przemarzanie najbardziej narażone są odmiany o bardzo drobnych liściach.

Oba gatunki najlepiej rosną w miejscach półcienistych i zacienionych. Jakość ziemi nie ma dla nich większego znaczenia, nie tolerują jedynie gleby bardzo suchej, bardzo kwaśnej lub zasadowej. Zasadniczo różnią się jedynie siłą wzrostu.

Bluszcz pospolity może osiągnąć wysokość 20 m. Natomiast pędy bluszczu kolchidzkiego mają długość około 6 m. Wyjątkiem jest krzewiasty bluszcz kolchidzki Hedera colchica ‘Arborescens’. Jego pędy nie płożą się i nie pełzną, ale tworzą gęsty półkulisty krzew wysokości do 1,5 m. Najładniejsze są okazy starsze, okryte bujnymi kwiatami, a później owocami.

Najpiękniejsze bluszcze

1. Bluszcz kolchidzki Hedera colchica ma większe liście niż bluszcz pospolity Hedera helix.

2. Karłowa odmiana ‘Erecta’ bluszczu pospolitego o wyprostowanych nieczepnych pędach doskonale wygląda w pojemnikach.

3. Bluszcz pospolity ‘Plattensee’ w zimowym słońcu zyskuje brązowofioletowe zabarwienie.

4. Bluszcz pospolity ‘Green Ripple’ ma mocno wycięte pięcioklapowe liście.

5. Bluszcz kolchidzki ‘Dentata Variegata’ wyróżnia się biało obrzeżonymi liśćmi szerokości nawet 15 cm.

6. ‘Gold-heart’ jest odmianą bluszczu pospolitego, dlatego jego zielono-żółte liście są małe.

7. Bluszcz kanaryjski ‘Gloire de Marengo’ przetrwa tylko w osłoniętych miejscach regionów o łagodnych zimach.

8. Bluszcz pospolity ‘Goldchild’ może w zimie przemarzać, ale dobrze czuje się w doniczkach.