Ketmia zwyczajna należy do rodziny Malvaceae i występuje pod nazwą Abelmoschus esculentus lub Hibiscus esculentus L. W krajach anglojęzycznych zwana jest także potocznie palcem damy (Lady’s Finger) lub gumbo. Jej częścią jadalną są owoce o charakterystycznym wydłużonym kształcie i kanciastym przekroju, przypominające nieco papryczki chili.

 Okrę można wszechstronnie wykorzystywać: owoce znalazły zastosowanie jako warzywo, a cała roślina z powodzeniem może pełnić funkcję ozdobną. Jej spożywanie wskazane jest dla osób mających problemy z układem pokarmowym, szczególnie cierpiących na wrzody żołądka, bo śluz zawarty w owocach łagodzi te dolegliwości.

Ketmia jadalna pochodzi z Afryki, zatem jej wymagania termiczne są wysokie. W klimacie umiarkowanym najlepiej uprawiać ją pod osłonami, w szklarni lub tunelu, bo uprawa gruntowa jest ryzykowna. Okra wymaga przede wszystkim ciepłej gleby i powietrza oraz dużego nasłonecznienia. Gleba pod jej uprawę musi być dobrze przepuszczalna, szybko nagrzewająca się, o pH 6,0-6,5. Obecność w glebie nicieni może całkowicie zahamować rozwój rośliny.

Okra dobrze rośnie w sąsiedztwie melonów i ogórków. Podobnie jak one korzystnie reaguje na ściółkowanie gleby czarną folią lub włókniną. Rozsadę możemy zacząć produkować w marcu, bo minimalna temperatura kiełkowania nasion tego gatunku wynosi 16°C. Podłoże do produkcji rozsady, wytworzone na bazie substratu torfowego, powinno zawierać domieszkę włókna kokosowego, wówczas rośliny lepiej rosną i owocują. Rozsadę należy zasilić jedno- lub dwukrotnie roztworem nawozu wieloskładnikowego w czasie produkcji, a po posadzeniu na miejsce stałe zabieg ten dobrze jest powtarzać co 2 tygodnie. Pod osłonami można sadzić ją na początku maja. Z sadzeniem do gruntu lepiej poczekać do końca miesiąca.

Okra w naszym klimacie jest rośliną jednoroczną, dorastającą zwykle do 
1 m, choć w sprzyjających warunkach nawet do 1,5-2 m. Ma dosyć duże dłoniaste liście o powcinanych brzegach. Kwiaty są barwy kremowo-beżowej z bordowym środkiem. Owoce pojawiają się na roślinie sukcesywnie, a ich regularny zbiór wpływa na szybsze plonowanie. Zbyt długie przetrzymanie owoców na roślinie może zahamować tworzenie następnych owoców. Dobrze jest zbierać owoce w rękawiczkach, ponieważ cała roślina i owoce pokryte są delikatnymi włoskami, które mogą wywołać alergiczne swędzenie i podrażnienie skóry. Owoce są lekkie, ponieważ są puste w środku. Drobne białe nasionka przyczepione są do łożyska umiejscowionego pośrodku owocu.

Zdrowa jarzynka

Niedojrzałe owoce najczęściej spożywa się po przetworzeniu: gotowaniu, smażeniu, duszeniu czy pieczeniu. Bardzo młode owoce możemy jeść na surowo, choć mają wówczas gorzki smak. Dla osób nielubiących śluzowatej konsystencji okry, pojawiającej się po obróbce termicznej, można polecić blanszowanie owoców w gorącej wodzie z dodatkiem octu. Jednak w wielu przypadkach właśnie ta cecha ketmii jest niezwykle pożądana, bo nadaje sosom i zupom odpowiednią konsystencję, a dodatkowo łagodzi nieprzyjemne objawy choroby wrzodowej żołądka. Nasiona ketmii są bogate w tłuszcz (kwas oleinowy typu omega-9 oraz kwas linolowy typu omega-6) i również mogą być spożywane na surowo lub 
po uprażeniu jako smaczny dodatek 
do surówek czy sałatek.