Cebula zwyczajna lub jadalna jest warzywem bardzo popularnym w naszej kuchni. Podstawowe jej części, czyli same cebule, są łatwe do przechowania i dostępne przez cały rok. Aby jednak poznać i korzystać z ogromnej ilości odmian, musielibyśmy uprawiać je we własnym ogrodzie.

Wszystkie odmiany cebuli jadalnej, a także gatunki spokrewnione, na przykład szczypiorek czy rarytas cebula wielopiętrowa, uchodzą za rośliny o niewielkich wymaganiach. Nie jest to do końca prawdą, gdyż młode delikatne rośliny wymagają jednak starannej pielęgnacji.

 

 

Dobre plony w dużej mierze zależą od czasu rozpoczęcia uprawy. Najwcześniejszy termin wysiewu to druga dekada marca i początek kwietnia. Nasiona cebuli kiełkują już przy temperaturze około 5°C, w pełni korzystając z pozimowej wilgoci w podłożu. Małe cebulki dymki są mniej odporne na zimno i można je sadzić, gdy silniejszy mróz już nie zagraża. Wyjątkiem jest uprawiana w krajach śródziemnomorskich cebula sałatkowa osiągająca ciężar do pół kilograma.

W naszym klimacie cebule są wielkości cebul rodzimych, chyba że uprawę rozpoczyna się w lutym w miejscu nasłonecznionym i ciepłym. Niektóre ogrodnictwa rozpoczynają wcześniejszą uprawę cebuli w wielodoniczkach, aby później przesadzać już silniejsze rośliny na grządki.

We własnym ogrodzie taki sposób opłaca się przede wszystkim wtedy, gdy ziemia na wiosnę obsycha bardzo wolno. W jednej doniczce umieszczamy od 5 do 7 czarnych kanciastych nasion. Na grządkę przesadzamy młode cebulki z trzema lub czterema liśćmi.

 

Warunki dobrej uprawy cebuli

Kupując dymkę, czyli jednoroczne nieduże cebulki do sadzenia, zwracajmy uwagę na ich wygląd i jakość. Powinny być suche, twarde i jędrne z jasną, pozbawioną plam łupiną. W przypadku nasion sprawdzajmy termin przydatności do siewu, umieszczony na opakowaniu. Nasiona cebuli zachowują zdolność do kiełkowania tylko przez rok, najwyżej dwa lata.

Kolorowe zbiory wyjątkowych warzyw

Aby zmniejszyć niebezpieczeństwo rozwoju chorób i szkodników, cebulę na tej samej grządce należy uprawiać w przynajmniej pięcioletnich odstępach. Ten przedział czasowy dotyczy także gatunków pokrewnych, np. pora. Każde uszkodzenie cebuli ułatwia rozwój bakterii.

Dlatego prace pielęgnacyjne, jak pielenie i motyczenie, należy wykonywać niezwykle ostrożnie. Najlepszą ochronę przed śmietką cebulanką zapewnia drobnooczkowa siatka lub cienka włóknina rozpięta nad grządką natychmiast po wysiewie lub sadzeniu.

Zebrane, wysuszone i nieuszkodzone cebule przechowujemy w miejscu chłodnym i przewiewnym. Okres przechowywania zależy od odmiany. Najtrwalsze odmiany zachowują dobrą jakość nawet do końca roku. Pojedyncze cebule mogą w tym czasie wypuszczać liście. Nie należy ich wyrzucać, gdyż w zimie świeży szczypior jest doskonałym dodatkiem do wielu potraw.