Zbierając pierwsze plony pamiętajmy, że patisony i kabaczki nie powinny być zbyt wyrośnięte, bo młodsze owoce są bardziej soczyste i smaczniejsze. Także cukinie czy patisony przeznaczone do marynowania powinno się zacząć zbierać i sukcesywnie konserwować.

Najsmaczniejsze są owoce cukinii o długości 8-10 centymetrów, kabaczków do 20 centymetrów, zaś patisony powinny mieć średnicę 10-12 centymetrów, a jeśli przeznaczamy je do marynowania, powinny być małe, wielkości 3-4 centymetrów.

 

 

W uprawie pionowej warzyw dyniowatych z wykorzystaniem podpór zbiór owoców jest ułatwiony. Do tego celu można wykorzystać zwykłą siatkę ogrodzeniową lub samodzielnie wykonane konstrukcje z palików, drutu i sznurka. Owoce roślin uprawianych w ten sposób szybciej dojrzewają, ponieważ mają zapewniony lepszy dostęp do światła.

Jeśli uprawiamy rośliny na płask, nie należy ich teraz przekładać, bowiem ograniczy to ich plonowanie. Pomidory, najbardziej oczekiwane letnie warzywa, zaczynają także owocować.

Odmiany uprawiane w gruncie dadzą plon później, pod koniec miesiąca. Do zbioru nadają się również owoce oberżyny i papryki. W przypadku papryki opóźnianie zbioru dojrzałych owoców może wpłynąć na zahamowanie rozwoju nowych zawiązków. Oberżyna powinna mieć lśniącą skórkę, zaś owoce nie mogą być zbytnio przerośnięte – są wówczas bardziej delikatne w smaku.

Do zbioru nadają się także warzywa cebulowe. Cebula uprawiana z dymki powinna być zbierana, gdy szczypior ulegnie całkowitemu załamaniu, zaś czosnek sadzony wiosną, gdy połowa liści uległa załamaniu. Przed planowanym zbiorem cebuli należy ograniczyć jej podlewanie.

Jak zapobiegać letnim niedoborom wody

Często zdarzające się latem kilkudniowe susze mogą wpłynąć na zahamowanie wzrostu warzyw. Aby zapobiegać niedoborom wody, warzywa należy regularnie podlewać. Jednak wysokie temperatury sprawiają, że woda bardzo szybko odparowuje. Dlatego najlepiej podlewać w godzinach rannych lub późnych popołudniowych, gdy woda ma większe szanse na wniknięcie w głąb gleby.

Dodatkowo ściółkowanie gleby wokół roślin będzie ograniczało parowanie wody. Wykorzystywane ściółki mają jeszcze dodatkową zaletę: zapobiegają rozwojowi roślin konkurencyjnych. Najlepszym materiałem jest folia. Całkowicie zapobiega utracie wody z podłoża. Może być przezroczysta bądź biało-czarna.

Stosowanie czarnej folii może doprowadzić do zbytniego przegrzania gleby. Dobrym wyjściem jest też zastosowanie ściółek organicznych, np. słomy, skoszonej trawy, chwastów. Przy tych ostatnich pamiętajmy, by usunąć z nich kwiaty, które mogą być źródłem nasion.