Stanowisko

Ta płożąca się krzewinka rośnie na podmokłych, kwaśnych torfowych glebach. Bez zapewnienia roślinie stale wilgotnego i kwaśnego podłoża, nie może być mowy o sukcesie uprawy. Wymaga też słonecznego stanowiska, gdyż zacienione owoce pozostaną zielone, pomimo osiągnięcia dojrzałości.

Aby uprawiać żurawinę, trzeba zdjąć szpadlem 20-centymetrową warstwę gleby i zastąpić ją kwaśnym torfem ogrodniczym (pH 3,0–4,0) lub mieszaniną torfu z trocinami. Jeżeli mamy na działce glebę zasadową, powinniśmy taki dół wyścielić lekko podziurawioną czarną folią i dopiero wtedy zasypać torfem. W celu jeszcze lepszego zakwaszenia podłoża można rozsypać siarczan potasu lub superfosfat
w dawce 1,5 dag na 1 m².

Sadzenie i pielęgnacja

Najodpowiedniejszą porą na sadzenie żurawiny jest wczesna wiosna. Kupione roślinki umieszczamy płytko w odległości ok. 20 cm. Bardzo ważne jest wyściółkowanie podłoża kwaśną korą, trocinami lub gruboziarnistym piaskiem. Istotne, by nie miał on wapnia. Również woda do podlewania nie powinna go zawierać. Podłoże szybko zostanie odkwaszone i wtedy rośliny zaczną chorować. Najlepsza do tego jest deszczówka.

Żurawina wspaniale udaje się w naszym klimacie przy zapewnieniu jej dużej wilgotności powietrza i gleby. Nie znosi suszy i długotrwałych upałów. Najważniejszy zabieg pielęgnacyjny to podlewanie. Swoje krzewy w okresach bezdeszczowych nawadniam codziennie.

Na wiosnę żurawinę zasilam nawozem do roślin kwasolubnych. W sezonie delikatnie odchwaszczam. Na okres zimy dobrze jest ją przykryć zieloną siatką cieniującą lub cienką warstwą liści. Na przedwiośniu chroni to krzewy przed przemarzaniem, kiedy rośliny budzą się do życia, a korzenie nie mogą jeszcze pobrać wody z zamarzniętej ziemi.

Jerzy Jaworski