Pustynnik to jedna z najbardziej charakterystycznych roślin ogrodowych, doskonale znosząca surowe zimy i suche upalne lata. Nic dziwnego − jego ojczyzną są stepy centralnej i zachodniej Azji. W naszych warunkach klimatycznych doskonale sprawdza się w ogrodach żwirowych i na rabatach eksponowanych w słońcu. Dodajmy też, że jest doskonały na kwiat cięty.

Pustynnik wykształcił dość specyficzne mechanizmy obronne, dzięki którym jest w stanie przetrwać w trudnych warunkach. I tak np. jego liście zasychają już na etapie kwitnienia. Pustynnik rośnie najlepiej na słonecznym osłoniętym stanowisku. Wiosną lub jesienią zasilamy go kompostem, bo lubi żyzną glebę.

 

Po kilku latach rośliny możemy rozmnożyć. W tym celu ostrożnie wykopujemy je z ziemi i oddzielamy młode kłącza (latem lub jesienią). Wszystkie pustynniki dorastają do 2 metrów (pustynnik olbrzymi osiąga nawet do 3 metrów wysokości), kwitną wczesnym latem.

Sadzenie pustynnika

1. Rozgarniamy żwirek/korę/ziemię i wykopujemy dołek głębokości ok. 15 centymetrów. Na ciężkich glebach gliniastych dołek powinien być głębszy i mieć na dnie usypany drenaż.

2. Wsypujemy piasek, niezależnie od jakości podłoża usypujemy na dnie dołka co najmniej pięciocentymetrową warstwę piasku. 

3. Sadzimy z zachowaniem maksymalnej ostrożności, bo kłącza są bardzo delikatne. 

4. Dołek zasypujemy ziemią, następnie rozsypujemy nawierzchnię. Z uwagi na możliwość przemarzania roślin wskutek wiosennych późnych przymrozków okryjmy sadzonkę wyściókłą z liści lub włókniny.