Papryka wielkoowocowa, tzw. słodka, jest smacznym i bardzo wartościowym warzywem. Jest powszechnie dostępna i bardzo wszechstronna – jemy ją na surowo, gotujemy, dusimy, smażymy lub grillujemy. Dostarcza bardzo dużo witaminy C – jej zawartość wynosi od 100 do 300 mg w 100 g, czyli tyle, ile jest jej w natce pietruszki.

Dodatkowo owoce dojrzałe (czerwone, pomarańczowe lub żółte, w zależności od odmiany) są doskonałym źródłem karotenów, barwników pośrednio wpływających na nasz wzrok (prowitamina A) oraz skórę.

 

 

Owoce odmian fioletowych zawierają również antocyjany, mające także działanie przeciwutleniające. Najmniej zasobne, z wyjątkiem witaminy C, w substancje odżywcze są owoce zielone – zbierane są, nim zdążą dojrzeć i uzyskać właściwe dla odmiany wybarwienie. Natomiast papryka drobnoowocowa, czyli tzw. ostra, stosowana jest głównie jako przyprawa – ostry smak nadaje jej kapsaicyna, której zawartość wynosi nawet 1% (odmiany słodkie zawierają jej 0,01%).

Substancja ta wykazuje działanie przeciwnowotworowe, a także pośrednio wpływa na nasze samopoczucie, sprzyja bowiem wytwarzaniu endorfiny, czyli hormonu szczęścia w naszym organizmie. Odpowiedzialny jest on m.in. za odczucia zadowolenia czy nawet zakochania.

Ponieważ papryka jest rośliną ciepłolubną, wczesna jesień oznacza definitywny koniec jej zbiorów, a okres jej przechowywania jest stosunkowo krótki (od 2 do 5 tygodni od zbiorów – najdłużej można składować owoce niedojrzałe, ale najlepiej w temperaturze 7-10°C, bo niższe temperatury mogą spowodować tzw. uszkodzenia chłodowe).