Forsycja - usuwanie starych pędów

Kwiatowe pędy forsycji zawiązują najwięcej kwiatów w trzecim roku. W czwartym roku siła kwitnienia wyraźnie słabnie, pędy tworzą liczne drobne rozwidlenia i przybierają łukowaty kształt. Starsze krzewy, które nie były przycinane od wielu lat, mogą się przełamywać. Dzieje się tak, jeśli stare pędy rosną płasko ponad ziemią, a z nich odrastają pionowo młode. Ten naturalny proces odmładzania należy wspomóc cięciem. Co dwa, trzy lata, bezpośrednio po kwitnieniu, krzewy trzeba oczyścić ze starych zdrewniałych pędów, wycinając je bezpośrednio przy nasadzie. Zabieg ten bywa także nazywany cięciem zachowawczym, dzięki któremu młode pędy zyskują więcej przestrzeni rozwojowej, krzew zaś staje się bardziej witalny.

Długie, nierozkrzewione pędy można skrócić do połowy ich długości, aby lepiej się krzewiły. Tę samą technikę cięcia stosuje się także w przypadku krzewów jagodowych, m.in. śnieguliczki białej czy derenia, i krzewów późno kwitnących, m.in. ketmii syryjskiej. Cięcie przeprowadzamy pod koniec lutego, przed rozpoczęciem wegetacji.

Takie samo cięte:
Żylistek Porzeczka ozdobna
Złotlin Tawuła wczesna
Kolkwicja Śnieguliczka
Wiciokrzew Lilak
Jaśminowiec Kalina koralowa ‘Roseum’
Pęcherznica Krzewuszka

Forsycja Forsythia (zdj.: Fotolia.com)

Wierzba japońska - zalecane silne skracanie pędów

Małe drzewka ozdobne, jak np. wierzba japońska Salix integra ‘Hakuro Nishiki’, cieszą się dużą popularnością, zwłaszcza wśród właścicieli niewielkich ogrodów. Nie wszyscy jednak wiedzą, jak należy je prawidłowo pielęgnować. Liście wierzby przyjmują bardzo atrakcyjne wybarwienie, jeśli wszystkie pędy przytnie się silnie w lutym. Zaniedbanie tego zabiegu sprawia, że korona drzewka szybko traci kształt, a liczba młodych pędów sukcesywnie maleje. Drzewka mają zdolność szybkiej regeneracji, toteż rośliny niepielęgnowane przez dłuższy czas łatwo odzyskują witalność poprzez przycięcie na krótki pęd.

Wierzba iwa Salix caprea ‘Pendula’ musi być przycinana każdego roku, w przeciwnym razie zaczyna tracić siłę kwitnienia, a pędy ze środka korony obumierają. Uwaga: cięcie należy przeprowadzić dopiero po opadnięciu kotków.

Migdałowiec trójklapowy Prunus triloba też powinien być przycinany dopiero po zakończeniu kwitnienia. W przypadku tego gatunku cięcie pełni dodatkowo funkcję sanitarną, ponieważ zmniejsza ryzyko wystąpienia brunatnej zgnilizny. Ponadto wszystkie pędy pojawiające się na pniu należy usuwać. Jeśli je pozostawimy, szybko zagłuszą zaszczepioną odmianę.

Takie samo cięcie:

 Wierzba iwa ‘Pendula’

 Migdałowiec trójklapowy

Laurowiśnia wschodnia - cięcie formujące w razie konieczności

Krzewy wiecznie zielone, jak np. laurowiśnia, znajdują bardzo wszechstronne zastosowanie. Można je uprawiać w postaci soliterowej lub też w nasadzeniach grupowych, np. jako żywopłot. Krzewy przycina się od wiosny do późnego lata. Nie licząc kilku wyjątków (m.in. gatunków irgioliwnika), większość krzewów znosi głębokie cięcie aż do silnych, bezlistnych pędów. Taki rodzaj kuracji nie szkodzi nawet różanecznikom, które przy właściwej pielęgnacji szybko powracają do sił.

Zupełnie inaczej wygląda cięcie wiecznie zielonych drzewek iglastych. Silne przycięcie sosny, świerka czy jodły wcale nie pobudza roślin do wypuszczania nowych pędów. Identycznie jest także w przypadku żywotnika, cyprysikajałowca. Dlatego z roślin tych usuwa się pielęgnacyjnie tylko te pędy, które nie są ważnym budulcem korony. U jodłyświerka (oprócz świerka posadzonego w postaci żywopłotu) nie poleca się nawet skracania pędu głównego, ponieważ nowe pędy wierzchołkowe, jakie wybijają w miejscu cięcia, rosną na ukos do góry. Czubek już się nie zawiązuje, w rezultacie rośliny wyglądają na zdeformowane. Jedyną iglastą rośliną drzewiastą, która wybija ze starych pędów, jest cis.

Takie samo cięte:
Aukuba Wiciokrzew Lonicera nitida 
Wiecznie zielony berberys Suchodrzew chiński
Bukszpan Pieris
Wiecznie zielone gatunki trzmieliny Różanecznik
Ostrokrzew Skimmia
Kalmia Wiecznie zielone gatunki kaliny
Ligustr Cis

Magnolia - cięcie zbędne

Można wprawdzie przycinać wszystkie gatunki liściaste, jest jednak grupa roślin, których nie trzeba regularnie strzyc, ponieważ ani nie przyczynia się to do zwiększenia u nich liczby kwiatów, ani nie poprawia kształtu ich korony. Niektórym drzewkomkrzewom można poważnie zaszkodzić, ponieważ rany goją się powoli. Najlepszym przykładem jest magnolia, która rok w rok kwitnie bardzo bujnie także bez przycinania i nawet po kilku dziesięcioleciach nie starzeje się. Wymagane cięcia, niezbędne dla uzyskania dobrze rozkrzewionej korony, podejmowane są w szkółkach. Nie powinno się przycinać także drzew, chyba że chcemy w oryginalny sposób uformować ich koronę, np. wierzby.

Sporo wątpliwości pozostawia też tzw. cięcie regulujące, gdyż narusza ono naturalny kształt korony, a poza tym musi być powtarzane. Niektóre drzewa i krzewy słabo znoszą silne cięcie. Przykładem jest oczar, u którego nowe pędy rosną po cięciu bardzo powoli.  

Takie samo cięte:
Świdośliwa Ośnieża
Judaszowiec Oczar
Śniegowiec Złotokap
Brzoza Piwonia
Tulipanowiec Pomarańcza trójlistkowa
Leszczynowiec Większość gatunków kaliny
Enkiant Fortegilla