Ogród ozdobny we wrześniu

Usuwamy przekwitające kwiaty
Usuwając przekwitające kwiatostany, zapobiegamy dojrzewaniu i wysypywaniu się nasion, a więc wysiewaniu się niechcianych roślin. Usuwając przekwitnięte kwiaty, wydłużamy też okres kwitnienia bylin i roślin jednorocznych.

Wykopujemy cebule lilii
Cebule lilii, podobnie jak większość gatunków kwitnących latem i jesienią, mają żywe korzenie oraz nagie łuski, które trzeba chronić przed wyschnięciem. W tym celu przed sadzeniem przechowuje się je przez kilka dni przysypane torfem, piaskiem lub trocinami.

Nasadzenia roślin cebulowych

Na początku miesiąca planujemy nasadzenia roślin cebulowych. Wybrane stanowisko trzeba bardzo dobrze przygotować. Szczególną uwagę poświęćmy właściwemu przygotowaniu gleby, czyli zadbaniu o jej strukturę. Pamiętajmy, że roślin cebulowych nie powinno się sadzić na glebach ciężkich i zlewnych.

Takie gleby koniecznie trzeba rozluźnić przez dodanie kompostu, piasku lub odkwaszonego torfu. Niewłaściwe dla roślin cebulowych są także gleby bardzo lekkie. Do sadzenia cebul możemy przystąpić w drugiej połowie września, jak również na początku października


Drzewa i krzewy: krzewinka pachnąca marchewką

W polskich warunkach klimatycznych pstrolistka sercowata Houttuynia cordata jest właściwie byliną, ale podczas łagodnych zim część nadziemna nie zamiera, ponieważ nasady pędów są zdrewniałe. Tworzy niskie, 20-40-cm rośliny, często pełzające po powierzchni ziemi, ponieważ rozrastają się podziemnymi kłączami. Naturalnie rośnie w Chinach i Japonii nad brzegami cieków wodnych. Tworzy sercowate lub jajowate liście, które wydzielają aromatyczny zapach przypominający marchewkę.

Bardzo dekoracyjne są odmiany ‘Chameleon’ o atrakcyjnych zielono-żółto-czerwonych liściach oraz ‘Aurea’ o liściach z przewagą żółtego koloru. Pstrolistka sercowata najlepiej rośnie posadzona nad brzegami oczek wodnych, strumyków oraz na tzw. bagienkach lub naturalnych obniżeniach terenu, gdzie często gromadzi się woda. 

 


Balkony i tarasy: znaczenie wilca ziemniaczanego

Wilec ziemniaczany Ipomoea batatas, zwany także batatem lub patatem, stosowany jest najczęściej w wielogatunkowych kompozycjach w skrzynkach balkonowych i dużych donicach. Kilka jego odmian uprawia się ze względu na dekoracyjne liście. Ale trzeba wiedzieć, że jest to jedna z najważniejszych roślin skrobiowych na świecie, a zarazem najważniejsza roślina bulwiasta obszarów subtropikalnych, będąca podstawą wyżywienia ludności wielu krajów.

Bulwy wilca ziemniaczanego zawierają przede wszystkim skrobię i trochę cukru, dzięki czemu mają słodkawy smak. Podobnie jak ziemniaki, bataty można przygotować na różne sposoby i wykorzystać do wielu celów (gotować, suszyć, prażyć, przerabiać na skrobię i alkohol). Przechowują sią one jednak gorzej od ziemniaków. Batat ma olbrzymią liczbę form uprawnych, które różnią się między sobą kształtem i barwą liści oraz bulw, a także barwą i konsystencją miąższu.



Warzywnik: późne siewy uprawa ozima

Uprawa ozima, poprzez zastosowanie jesiennego siewu lub sadzenia, pozwala uzyskać wczesne plony wiosną. Do tego celu nadają się: szpinak, cebula, sałata, endywia, roszponka, por i cebula siedmiolatka. Niestety, uprawa ta niesie za sobą ryzyko niepowodzenia.

W zależności od przebiegu warunków atmosferycznych zimą rośliny mogą ją przetrwać, jednak w wyniku jarowizacji mogą wiosną wytworzyć zbyt wcześnie pędy kwiatostanowe, co znacznie obniży plony. Aby temu zapobiec, po przyjściu mrozów okryjmy zagony agrowłókniną, która ułatwi przezimowanie roślin i ochroni przed wymarznięciem.


Sad: ałycza to też śliwa

Spośród wszystkich gatunków uprawianych w naszych ogrodach śliwki wyróżniają się chyba największym zróżnicowaniem kształtów, kolorów i smaków. Śliwki węgierki czy renklody są od wielu lat znane i cenione ze względu na wszechstronne zastosowanie. Z mirabelkami najczęściej mylona jest popularna śliwa ałycza Prunus divaricata. Nie bez powodu zresztą, ponieważ zarówno mirabelki, jak i ałycza rodzą niewielkie, o okrągłym kształcie owoce.

Gdy owoce ałyczy całkowicie już dojrzeją, przybierają jednolity żółty odcień. Niekiedy można też spotkać ałyczę o owocach z czerwonym rumieńcem lub też nawet całkiem karminowych. Miąższ tych śliwek różni się w smaku od odmian uprawnych. Często nie odchodzi od pestki i ma mączystą, miękką konsystencję. Zdaniem niektórych przypomina miąższ dojrzałej moreli.

W odróżnieniu natomiast od części odmian uprawnych zawiera dużo cukru i to właśnie tę cechę szczególnie cenią sobie amatorzy słodkich owoców. Oczywiście najsłodsze są owoce całkowicie dojrzałe, czyli takie, które prawie same opadają z drzew.

Opadanie dojrzałych owoców to kolejna cecha tych smacznych śliwek. W niektóre lata owoców jest tak dużo, że niezebrane w porę spadają, pokrywając prawie całą powierzchnię pod drzewem. Co zatem należy zrobić, aby szybko zebrać owoce? Wystarczy, że rozłożymy wokół pnia dwa większe kawałki materiału, a następnie silnie potrząśniemy drzewem.

Dojrzałe owoce spadną na materiał, co zaoszczędzi nam czasochłonnego zrywania ich z drzewa czy też wybierania maleńkich owoców z murawy.