Oprócz paproci coraz większego znaczenia jako rośliny ozdobne nabierają widłaki. Do tej pory w mieszkaniach uprawiano widliczki Selaginella. Najbardziej znanym przedstawicielem rodzaju jest tzw. róża jerychońska  Selaginella lepidophylla.

Te najbardziej popularne w uprawie doniczkowej: widliczka bezłodygowa Selaginella apoda, Martensa Selaginella martensii i Kraussa Selaginella kraussiana tworzą przypominające mech, niskie, zwarte, kępki w różnych odcieniach zieleni. Idealnie nadają się do wypełniania kompozycji lub świątecznych dekoracji oraz jako rośliny okrywowe, np. do obsadzania zielonych ścian.

Bardzo dekoracyjne widliczki znajdziemy wśród gatunków nieco bardziej wymagających, np. Selaginella erythropus, a zwłaszcza jej brązowoczerwoną odmianę ‘Sanguinea’ czy Selaginella stellata. Podobnie jak większość paproci, widliczki wymagają stanowiska ocienionego i wilgotnego oraz świeżego podłoża o kwaśnym odczynie. Oprócz widliczek wiele szkółek proponuje widłaki, np. widłak czworokątny Lycopodium squarrosum czy Lycopodium hippuris.

Są to bardzo oryginalne epifity o długich, widlastych pędach pokrytych igiełkowatymi lub łuskowatymi liśćmi. Na końcach dojrzałych pędów rozwijają się kłosy zarodnionośne. Z roślin tych można tworzyć niezwykłe kompozycje, łącząc z płasklami i innymi paprociami epifitycznymi, storczykami i bromeliami.