Naturalne siedliska hortensji pnącej znajdują się w Japonii, Korei i Chinach, skąd została sprowadzona. Charakteryzuje się białymi baldachimowatymi kwiatostanami pojawiającymi się w czerwcu i lipcu. Osiągają one do około 25 cm średnicy, dzięki czemu są wspaniałą ozdobą ogrodu. W okresie jesiennym, zielone liście przebarwiają się na żółto, natomiast pędy są w kolorze rdzawym z łuszczącą się korą.

Spis treści:

  1. Hortensja pnąca odmiany
  2. Wymagania i uprawa
  3. Sadzenie i rozmnażanie
  4. Podpory dla hortensji pnącej

Hortensja pnąca odmiany – galeria zdjęć

Wśród hortensji pnącej wyróżniamy 3 najważniejsze odmiany, które różnią się od siebie głównie wysokością oraz kolorem i odcieniami bramowania liści. Wybierz tę, która będzie najodpowiedniejsza dla twojego ogrodu i stanowiska, jakie chcesz przeznaczyć na wkopanie rośliny.

Hortensja pnąca 'Silver Lining' (Hydrangea anomala)

Ta odmiana jest znana z dość wolnego wzrostu – finalnie osiąga od 3-4 m wysokości. Ma delikatne, zielone liście ze srebrzystą obwódką – stąd w nazwie „silver” – srebrny. Kwiaty są białe – kwitną na przełomie czerwca i lipca. Jest dość wymagająca, jeżeli chodzi o glebę – musi być żyzna, wilgotna i kwaśna. W przeciwieństwie do innych odmian, ta potrzebuje cienistego lub półcienistego stanowiska do prawidłowego rozwoju. Wspina się za pomocą korzonków przybyszowych na murach, drzewach oraz podporach kratkowanych z plastiku lub drewna.

Hortensja pnąca Silver Lining

Hortensja pnąca 'Cordifolia' (Hydrangea anomala)

To miniaturowa odmiana, która osiąga do 1,5 m wysokości przez całkowity okres wzrostu (co roku przybywa około 10-15 cm). Karłowa hortensja pnąca ma krągłe, lśniące liście z wierzchu, pod spodem matowe biało-zielone. Kwitnie od czerwca do lipca – kwiaty są pachnące, o białym, wyrazistym odcieniu. Gleby preferuje żyzne, wilgotne i kwaśne. Podobnie jak 'Silver Lining', lubi półcieniste stanowiska, gdzie rozwija się prawidłowo. To także roślina okrywowa idealna w ogródkach skalnych lub na niewielkich przestrzeniach. Jej głównymi zaletami jest mrozoodporność oraz wysoka odporność na choroby i szkodniki.

Hortensja pnąca

Hortensja pnąca 'Mirranda' (Hydrangea anomala)

Roślina jest najczęściej rozpoznawana przez charakterystyczne liście zakończone żółtą lamówką. To mrozoodporna odmiana, która preferuje gleby wilgotne i kwaśne. Nasłonecznienie powinno być umiarkowane, natomiast miejsce jasne i przestrzenne. Nasadzenia mogą być planowane przy ścianach – w tym przypadku istotny jest montaż podpory w postaci ściany drewnianych lub plastikowych kratek. Osiąga do około 6m wysokości, przy rocznym wzroście około 1m.

Hortensja pnąca 'Take a Chance' (Hydrangea anomala)

To odmiana charakteryzująca się wysoką odpornością na szkodniki. Dodatkowo jest mrozoodporna. Została starannie wyselekcjonowana w Japonii. Ma zielone liście z biało-kremową otoczką z ząbkowanym zakończeniem. Roślina mierzy od 4-6 m, przy rocznym wzroście około 0,5 -1 m. Idealne podłoże musi być kwaśne i wilgotne do prawidłowego rozwoju. Miejsce powinno być jasne, natomiast nasłonecznienie umiarkowane. Hortensja pnąca kwitnie na przełomie czerwca i lipca – białe, kremowe kwiaty doskonale służą jako element dekoracyjny w ogrodzie, jak i roślina okrywowa.

Hortensja pnąca – wymagania i uprawa

Stanowisko, w którym umieścisz roślinę, powinno być osłonięte od wiatru z umiarkowanym nasłonecznieniem. Najlepiej udaje się w miejscach półcienistych i cienistych, gdzie długo i obficie kwitnie. Potrzebuje żyznej ziemi o lekko kwaśnym odczynie, choć toleruje również gleby wapienne.

Hortensja powinna mieć stale wilgotną ziemię, gdyż – szczególnie w pierwszych latach po posadzeniu – nie znosi suszy. Młode rośliny podczas upałów należy systematycznie podlewać, inaczej zaczną chorować. Pnącze to dobrze zimuje w polskich warunkach klimatycznych.

Sadzenie i rozmnażanie hortensji pnącej

Najdogodniejszym terminem sadzenia jest wczesna wiosna lub jesień, kiedy roślina zgubi już liście. Letnie wysokie temperatury utrudniają przyjęcie się sadzonki. Dołek powinien być 3-4 razy większy niż doniczka, w której hortensja rosła w szkółce. Wypełniamy go dobrze rozłożoną ziemią kompostową lub substratem torfowym wymieszanym z ziemią ogrodniczą. Po posadzeniu roślinę obficie podlewamy i ściółkujemy podłoże wokół niej.

Zapobiega to kiełkowaniu chwastów, utrzymuje wilgotność ziemi na stałym poziomie oraz reguluje temperaturę podłoża (latem chroni je przed słońcem i zapobiega nadmiernemu nagrzewaniu). Niestety, w pierwszym sezonie nie doczekamy się kwiatów. Hortensja z reguły zawiązuje pierwsze pąki kwiatowe dopiero 4-5 lat po posadzeniu.

Z kilkuletnich okazów hortensji pnącej bez problemu możemy uzyskać dorodne sadzonki – ścinamy zdrewniały pęd i dzielimy go na odcinki długości 10-15 cm z 2-3 węzłami, które ukorzeniamy w lekko kwaśnej ziemi. Wygodniejszą metodą rozmnażania tego pnącza jest jednak wykonanie odkładów. Boczne pędy przygina się do ziemi, mocuje drutem i obsypuje podłożem. Ukorzeniają się już po kilku tygodniach. Wiosną następnego roku odcina się je i przesadza na nowe miejsce.

Podpory dla hortensji pnącej

Pędy hortensji osiągają nawet do 20 m długości. W ciągu jednego sezonu może przyrosnąć od 0,5 (w pierwszych latach po posadzeniu) do 1 m (w latach następnych). Pnącze wspina się za pomocą krótkich korzonków przybyszowych, które silnie przyczepiają się do chropowatych powierzchni. Z tego względu najlepiej sadzić je pod wysokimi drzewami (korzonki wrastają w szczeliny kory, nie czyniąc krzywdy drzewu) lub przy solidnych ogrodzeniach i murach.

Nie powinno się podsadzać hortensją ścian pokrytych starym, spękanym tynkiem, gdyż nie utrzyma on ciężaru rośliny i po jakimś czasie odpadnie razem z nią. Jeśli posadzimy hortensję w miejscu, gdzie nie znajdzie podpór, osiągnie nie więcej niż 2 m wysokości, za to szeroko się rozrośnie.