Istnieje wiele sposobów utrzymywania gleby pod drzewami i krzewami owocowymi. Każda z prezentowanych metod uprawy posiada zarówno zalety, jak i wady, a wybór powinnien zależeć od powierzchni ogrodu i możliwości zastosowania.

Aby drzewakrzewy posadzone na naszej działce prawidłowo rosły i obficie plonowały, powinniśmy zwrócić szczególną uwagę na podłoże, w którym rosną. Drzewa owocowe z reguły korzenią się dość głęboko, natomiast krzewy posiadają mniejszy system korzeniowy, a główna ich masa znajduje się blisko powierzchni gleby. Dlatego właśnie płytko korzeniącym się krzewom powinniśmy zapewnić optymalne warunki glebowe. Przede wszystkim nie wolno dopuścić do konkurencji drzew czy krzewów z chwastami o wodę i składniki pokarmowe.

Ściółki ograniczne lekiem na całe zło

W przydomowym ogrodzie najbardziej polecanym sposobem uprawy gleby pod roślinami sadowniczymi jest czarny ugór, murawa trwała i wszelkiego rodzaju ściółki.

Naturalnie ściółki organiczne są najlepszym sposobem uprawy gleby pod drzewami. Do tego celu wykorzystuje się rozdrobnioną korę drzew iglastych lub liściastych, trociny oraz torf. Ściółka ulegając powolnemu rozkładowi wzbogaca glebę w substancję organiczną a tym samym utrzymuje ją w dobrej strukturze. Gdy warstwa ściółki jest odpowiednio gruba, skutecznie zapobiega wyrastaniu chwastów i ogranicza parowanie wody. Praktycznie jedyną wadą ściółek jest to, że czasami są zasiedlane przez myszy, norniki i inne gryzonie.

 

Myszy polne są często spotykanymi gośćmi w ogrodzie (zdj.: Fotolia.com)

 

Stosowanie ściółki nieorganicznej np. czarnej folii czy grubej włókniny, to ciekawy pomysł na uprawę gleby wokół drzew. Ściółkę rozkłada się koliście wokół pni drzew lub krzewów. Jeśli uprawiamy rośliny w rzędach, wtedy ściółkę umieszczamy po obu stronach rzędu. Lepsze właściwości ma włóknina, gdyż jest przepuszczalna dla wodypowietrza. W praktyce sadownicy często wykorzystują sztuczne ściółki w uprawach roślin wrażliwych na zachwaszczenie, a zwłaszcza w uprawie truskawek. Dla wielu osób czarna foliawłóknina są jednak nie do przyjęcia. Wtedy aby zachować naturalny wygląd otoczenia, można włókninę przykryć np. korą.

Czarny ugór w sadzie

Wszelką niepożądaną roślinność pod roślinami sadowniczymi systematycznie niszczymy mechanicznie za pomocą narzędzi ręcznych, takich, jak motyczki i grace, albo za pomocą specjalnych pielników. Przy tym sposobie uprawy gleby musimy pamiętać o spulchnianiu tylko jej wierzchniej warstwy, aby nie uszkodzić korzeni roślin uprawnych. Gleba w czarnym ugorze posiada więcej składników pokarmowych i ma większą wilgotność, a cała woda oraz makro- i mikroskładniki są dostępne wyłącznie dla uprawianych roślin. Niewątpliwą zaletą czarnego ugoru jest eliminowanie szkodliwych gryzoni.

Po kilku latach takiej uprawy może jednak dojść do pogorszenia struktury gleby w wyniku nadmiernego jej rozpylenia. Warto wtedy zastosować obornik, kompost lub nawozy zielone, które uzupełnią straty próchnicy.

Murawa

Ten sposób uprawy gleby polecany jest szczególnie dla starszych drzew i dużych krzewów, które mają silnie rozrośnięty system korzeniowy. Płytko korzeniące się trawy nie stwarzają wtedy nadmiernej konkurencji. Mimo wszystko warto wiosną i wczesnym latem dostarczyć większą dawkę nawozów azotowych. Trawa pod drzewami powinna być regularnie koszona 6-10 razy w sezonie wegetacyjnym. Dzięki murawie woda podczas opadów szybciej wsiąka, a podczas zimy dodatkowo zabezpiecza korzenie drzew przed mrozem.

 

Podłoże przerośnięte korzeniami

Ugór możemy również utrzymać, stosując herbicydy, czyli środki chwastobójcze. Najpowszechniej stosowany jest Roundup lub jego zamienniki. Z uwagi na fakt, że jest to środek nieselektywny, czyli niszczący prawie wszystkie rośliny, stosujmy go ostrożnie, aby nie dostał się na niezdrewniałe części roślin uprawnych. Aby zapobiec uszkodzeniom, warto zaopatrzyć się w osłonę zakładaną na lancę, która nie dopuszcza do znoszenia rozpylanego środka.