Stefanotis bukietowy Stephanotis floribunda to pnącze należące do rodziny tojeściowatych. Jego elastyczne pędy osiągają 5-6 m długości (rocznie może przyrastać nawet 60 cm). Zawsze zielone, skórzaste i sztywne liście są eliptyczne, na wierzchniej stronie ciemnozielone i błyszczące. Od maja do sierpnia z kątów liści wyrastają zwarte baldachy woskowych, białych lub biało kremowych kwiatów o gwiazdkowatej koronie i intensywnym zapachu.

Stefanotis wymaga sporo przestrzeni i świeżego powietrza, ale nie toleruje przeciągów. Stanowisko powinno być nasłonecznione, a w pełni lata zacieniane w godzinach południowych. Zimą temperatura nie powinna spadać poniżej 13ºC, latem zaleca się od 15 do 24ºC.  Okres spoczynku trwa od października do stycznia. Rośliny nawadniamy 2-3 razy tygodniowo latem, zimą natomiast raz na tydzień miękką, letnią wodą. Jeżeli temperatura powietrza spada poniżej minimalnej, należy podlewać, gdy ziemia w doniczce wyschnie. Nadmiar wody szczególnie zimą może być zgubny. Nie wolno jednak dopuścić do przesuszenia podłoża.

Stefanotis preferuje wilgotne powietrze. Latem rośliny należy zraszać codziennie, zimą raz na tydzień letnią, miękką wodą (omijamy kwiaty). Bardzo brudne liście można wytrzeć wilgotną szmatką, ale nie nabłyszczać.

Stefanotisa nawozimy co 14 dni podczas wzrostu i kwitnienia (wiosną i latem). Stosujemy płynny nawóz o stężeniu o połowę mniejszym od zalecanego przez producenta.

Młode, silne rośliny należy przesadzać nawet 2 razy w roku (wiosną i latem). Po 2 latach wystarczy raz w roku lub co 2 lata na wiosnę. Skracamy pędy bezlistne  i uszczykujemy wierzchołki w celu pobudzenia rozkrzewiania roślin. W czasie kwitnienia nie wolno przestawiać doniczek, ponieważ rośliny zrzucają pąki kwiatowe.

Stefanotis wymaga uprawy z pałąkiem lub palikiem. Można go prowadzić na ścianie, małej kratownicy, łuku lub przy pędach bambusa – wszędzie tam, gdzie można się cieszyć pięknym zapachem jego kwiatów.

Stefanotisa najlepiej rozmnażać od stycznia do marca. Sadzonki pobrane ze zdrewniałych pędów z jedną, dwiema lub trzema parami liści traktuje się stymulatorem ukorzeniania, a następnie umieszcza w podłożu. Sadzonki ustawia się temperaturze 25-30ºC pod folią. Warto ogrzewać podłoże. Ukorzenianie trwa 4-5 tygodni.

Stefanotis nadaje się do dekorowania dużych, umiarkowanie ciepłych pomieszczeń. Rozpięty na ścianach w szklarniach i oranżeriach latem będzie zachwycał zwieszającymi się kwiatami. Może ozdabiać ogrody zimowe, werandy, hole, ale nie sprawdza się w pomieszczeniach z centralnym ogrzewaniem. Pięknie wygląda przy podpórkach do ozdobnego prowadzenia roślin.

 

Zdrowe kwiaty i liście stefanotisa

Aby skutecznie zwalczyć objawy, należy rozpoznać przyczynę problemu. Stefanotis bywa atakowany przez tarczniki, wełnowce, mszyce, przędziorki, a przy zbyt wysokiej temperaturze – także przez mączliki. Niedobór światła i nadmiar wody powodują żółknięcie i opadanie liści. Żółknięcie młodych liści to efekt używania wody wodociągowej – roślinę należy jednorazowo zasilić rozcieńczonym nawozem żelazowym i używać tylko miękkiej wody. Za wysoka temperatura i za niska wilgotność powietrza powodują wiotczenie i ściemnienie liści oraz kurczenie pąków i zasychanie kwiatów. Zbyt niska temperatura lub przestawianie rośliny powoduje opadanie zamkniętych pąków. Na skutek nabłyszczania na kwiatach pojawiają się brązowe plamy.